|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 LpSun Machinery - 'Sun Machinery' (Zesde Kolonne, 2015) Cd Edward Capel - 'Now Only The Horns' (eigen beheer, 2015) De muziek van Sun Machine borduurt voort op het begin van de fusion in het begin van de jaren 70. Denk daarbij dan aan musici als Miles Davis en Herbie Hancock. Op de twee nummers 'Aphelion' en 'Perlicon' - de twee kanten van de lp 'Sun Machinery' beslaande - horen we dan ook hetzelfde hallucinerende en hypnotiserende geluid dat we van de grote meesters kennen. Tevens kenmerkt de muziek zich door lange lijnen en langdurig uitgesponnen solo's, zoals van saxofonist Edward Capel en gitarist Gijs van de Broek in 'Aphelion'. Dit terwijl de ritmesectie, bestaande uit drummer Marcus Kuipers en bassist Siem Nozza, voor een strakke beat zorgt. Het levert een zompig en broeierig geluid op. Maar de kwaliteiten van Sun Machinery liggen ook nog op een ander niveau. De rustige, stemmige passages zijn misschien wel de beste momenten. Zo klinkt Capel in 'Aphelion' heel stemmig in zijn solo op altklarinet, een solo die gaandeweg steeds ritmischer wordt, niet in het minst door het stuwende drumspel van Kuipers. Een bijna slepende blues is wat we in het laatste deel van 'Perlicon' horen. Toetsenist Arie van Rongelrooij interacteert hier op fascinerende wijze met Capel in een bijna symbiotische dans, begeleid door de ritmesectie.  Dat Edward Capel naast rietenspecialist in onder andere Sun Machinery en Eddy And The Ethiopians zich ook prima alleen kan vermaken, laat hij horen in 'Now Only The Horns', waarop hij met zijn blaasinstrumenten (alt- en sopraansax en altklarinet) is te horen, aangevuld met een keur aan elektronische apparatuur, zoals de Korg MS-20 en een chaos pad. 'Smoothmoving' en 'Time To Boogaloo' geven een goed beeld van waar die combinatie in de praktijk toe leidt. Beide nummers zijn gebaseerd op een Arabisch aandoend ritme, sterk elektronisch getint. Capel soleert op de beat met de voor hem zo kenmerkende stijl: harmonisch, romig, met een vol geluid en - vooruit - wel een beetje vet! 'Lovesong' is van een geheel andere orde, maar minstens zo creatief. Het is een stemmig nummer geworden en de lange geblazen lijnen worden versierd met fijnzinnige elektronische geluidjes. Ook 'Escape' is een uiterst subtiel stukje muziek om heerlijk bij weg te dromen, dankzij de klankgolven die Capel hier met zijn elektronische hulpstukken fabriceert. Bijzonder is ook 'The Bubble', waarin Capel de klanken laat vibreren en zo een dromerig en spannend klanklandschap creëert, dansend als een zeepbel. Het is een procedé dat Capel op dit album vaker toepast, en met succes. 'Now Only The Horns' klinkt over het algemeen stemmig en speels en kent door de grote diversiteit aan orkestraties voldoende afwisseling. Wat dat betreft: het is dat je weet dat het een soloalbum is, maar het klinkt allesbehalve als zodanig. Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp: 'Sun Machinery' en 'Now Only The Horns'. (Ben Taffijn, 11.10.15) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
