Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert / Jazztube
Meditatief meanderende melodieën
Polar Bear, zondag 6 september 2015, TivoliVredenburg, Utrecht

Ondanks alle lovende aanbevelingen loopt het niet storm in Cloud Nine. Het duurt ook even voor het publiek doorheeft dat de leden van Polar Bear het podium betreden. Schuchter vraagt slagwerker Seb Rochford de mensen wat meer naar voren te komen. Achter zijn laptop gebogen trapt digitale klankschepper Leafcutter John af met het spinnen van een ritmische soundscape. Rochford en bassist Tom Herbert voegen daar de laag aan toe waarmee de groove wordt gelegd.

Polar Bear is midtempo-muziek met lange lijnen, waarbij geput wordt uit dub, jungle, breakbeat, minimal, jazz, ambient en modale muziek. Dat resulteert in atmosferisch meanderende stukken, waarin ritme en maat toonaangevend zijn. Het is muziek die even tijd nodig heeft voor ze je met voldoende overtuigingskracht weet mee te voeren in haar dromerige trance.

Rochford speelt hakkelend, veelal op zijn trommels, om de beat heen. In de klanktapijten van John zitten de meer metaalachtige ritmeklanken van bekkens, bellen en schalen. De tenorsaxofonisten Pete Wareham en Shabaka Hutchings doorweven het geheel met stippelende notenreeksen. Ze complementeren elkaar spelenderwijs. Soms door de draad van elkaar over te pakken en een andere richting in te slaan, soms als tweede stem bij de ander, maar nooit unisono.

De gespeelde stukken komen van Polar Bears laatste album, waarvoor bandleider Rochford zes weken naar de Mojave woestijn trok om te componeren.
De muziek heeft ontegenzeggelijk iets meditatiefs. In het repetitieve 'Don’t Let The Feeling Go' weerklinkt in de verte het mantra-achtige van 'A Love Supreme'.

Het boeiende van de band zit niet in volume, tempo of de losse ingrediënten, maar juist in de wuivende cadans van hun hypnotiserende drones. Het is een avontuur in het subtiel verschuiven en wisselen van nuances en accenten.

Bij het laatste stuk wil componist Rochford graag kwijt dat er een hoop gaande is in de wereld en dat het antwoord unrelenting and unconditional love is. In dit stuk mag saxofonist Wareham zijn moment pakken; hij weeft weerbarstige draadjes door het staccato grid en geeft zich prettig over aan pittig puntige overtonen en dubbeltonen.

Waarom het Belgische testosteron-kwintet STUFF. plotseling als tweede band aan het programma is toegevoegd is een raadsel. Maar jammer is het wel. Hun stijl en mentaliteit staat haaks op die van Polar Bear. Daarnaast had Polar Bear met een tweede set de chemie van de avond nog verder kunnen uitwerken en had het de tijd gehad om volledig tot zijn recht te kunnen komen.

In de Jazztube hierboven Polar Bear met 'Be Free'. Een optreden tijdens de Mercury Prize Awards-ceremonie op 29 oktober 2014.

 Foto's: Tim van Veen

Labels: ,

(Kees Schreuders, 16.9.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.