Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




In memoriam
Red Holloway


Op zaterdag 25 februari is saxofonist Red Holloway overleden.

Hij is in 1927 in Helena, Arkansas geboren. Met zijn moeder, die piano speelde, vertrok hij op vijfjarige leeftijd naar Chicago. Zijn stiefvader gaf hem – toen hij twaalf werd – een tenorsaxofoon. Dat werd zijn hoofdinstrument (daarnaast speelde hij altsax). Op de high school zat hij naast Johnny Griffin in de DuSable-bigband. Holloway ging naar het conservatorium en speelde drie jaar in de bigband van bassist Gene Wright, die later bassist werd bij Dave Brubeck. Tijdens zijn militaire dienstplicht werd Holloway bandleider van de U.S. Fith Army Band.

Na zijn diensttijd speelde hij in diverse bluesformaties, onder andere bij Roosevelt Sykes, Willie Dixon, Lloyd Price, John Mayall en B.B. King. Hij had zich in Chicago gevestigd en hoewel hij naam had gemaakt als bluesmuzikant, wist hij zich ook te nestelen in de jazzscene. Zijn robuust tenorgeluid in combinatie met bebop- en bluesinvloeden trok de aandacht. In de vijftiger jaren werd hij dan ook een zeer gewaardeerd en gevraagd jazzspeler. In die jaren speelde hij met Ben Webster, Wardell Gray, Red Rodney, Lester Young, Lionel Hampton en Sonny Stitt.

Gedurende de jaren zestig werkte hij veel samen met organist Jack McDuff. Met hem maakte hij meerdere platen voor het Prestige-label. In 1967 vertrok Holloway naar Los Angeles. Hij speelde vijftien jaar in de huisband van de Parisian Room (een toentertijd befaamde jazzclub) en combineerde dat met tournees in Europa en Japan. Van 1977 tot 1982 werkte de saxofonist met altsaxofonist Sonny Stitt. Na het overlijden van Stitt speelde Holloway als gastsolist of met zijn eigen band. Tevens trad hij op als als partner van Clark Terry in de Verenigde Staten en Europa.

Hij heeft een aanzienlijk platenoeuvre nagelaten op labels als Prestige, Fantasy, SteepleChase, Concord en Delmark. Leonard Feather schreef in de Encyclopedia of Jazz in the Seventies: 'Holloway is capable of generating great excitement with his big sound and hard driving mainstream modern style'. En zo is het maar net: een rond geluid, aanstekelijke straight ahead bluesy swingende solos en vitale acid jazz.

Labels:

(Jacques Los, 29.2.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.