Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Goeie ouwe free jazz
Tatacouf, woensdag 3 december 2025, Brouwerij Martinus, Groningen

Met drie over elkaar schuivende klankvelden openen de muzikanten de performance. Lida Brouskari tovert een hoge, lang aangehouden toon uit haar kleine Korg-synthesizer. Raoul van der Weide strijkt de contrabas en slagwerker Thomas Jaspers laat een soort aangehouden gong klinken - achteraf bleek, dat er een mechanische muis op een gebutst deksel rond had gesnuffeld.

Welkom in de sferen van Tatacouf. Uit de velden vloeit een minimalistisch pianopatroon. Alsof er een sample uit Simeon ten Holts 'Canto Ostinato' is geknipt. Een klein koket Cantootje, zeg maar. Dan worden we de free jazz ingetrokken, die goeie ouwe free jazz. Cecil Taylor anno 1960, om de gedachten te bepalen. Met een mini-bekken (gejat van een kleinzoon?) plus strijkstok gaat Van der Weide zijn instrument te lijf.

De drie muzikanten vormen nochtans een eenheid. Dat blijkt wanneer de gezamenlijke chaos verstilt tot een 'echt liedje'. Je zou zweren dat het drietal met elastische koorden met elkaar verbonden is. Die koorden worden gevierd en aangehaald en soms lijken ze in de lucht op te lossen. Het trio schrikt er ook niet voor terug elkaars respectieve terreinen binnen te vallen. Op cd beluisterd zou je er nog een hele kluif aan hebben de individuen uit elkaar te houden.

Nu en dan komt het hele bedrijf stil te liggen. Maar dan zorgt het minste of geringste geluidje ervoor dat het proces over het kantelpunt wordt getild.

En dan te bedenken dat de artiesten nog tientallen gereedliggende fluitjes, rateltjes en onduidelijke dingetjes niet eens gebruikt hebben.

Tekst: Eddy Determeyer | Foto: Willem Schwertmann

Labels: concert, Lida Brouskari, Raoul van der Weide, Thomas Jaspers