Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Van zonnig Californië naar herfstig Frankrijk
Judy Niemack Trio, dinsdag 16 september 2025, De Smederij, Groningen

Honderd procent jazz, dat is vocaliste Judy Niemack. Van binnen en van buiten. Wanneer pianist Barney Green of bassist Joris Teepe soleren staat ze breed glimlachend te luisteren en te deinen. Zelf zingt ze hoegenaamd geen song 'recht'; improvisatie is altijd een basisingrediënt. Ze scat, maar beoefent ook de schone kust van de vocalese, waarbij ze eigen teksten zingt op eigen of andermans materiaal.

Momenteel zijn Berlijn en New York City haar uitvalsbases, maar Niemack komt oorspronkelijk uit Pasadena. Vandaar haar heimwee naar de zon, de stranden en het zwemmen in 'Soy Calif', uit het repertoire van Dexter Gordon. De poëtische tekst was van eigen hand, de bridge een test voor de speelse soepelheid van haar stem.

Nancy Wilson was een vroege invloed. Ik denk dat ze ook veel geluisterd heeft naar de onlangs overleden Sheila Jordan. Voeg daaraan toe dat de fameuze saxofonist Warne Marsh haar eerste vocal coach was (en vice versa) en de kwaliteit van het fundament is wel duidelijk.

In De Smederij liet ze de herfst op ons los. Na 'September Song' trakteerde Niemack haar publiek op 'Autumn Serenade', een ten onrechte halfvergeten standard. Dat leverde een spannend duet met Joris Teepe op. Die interactie werd nog eens geïntensiveerd in 'Autumn Love'. De functie van Barney Green bleef de hele avond overwegend begeleidend, wat niet wegneemt dat het trio halverwege de eerste set wel degelijk een trio werd. In 'Lover Man', om precies te zijn.

Verbluffend ook was haar lange verse (inleidend gedeelte), in behoorlijk onberispelijk Frans, van Jacques Préverts tekst van 'Les Feuilles Mortes', haar toegift. Pas mal du tout.

Tekst: Eddy Determeyer | Foto: Hammie van der Vorst

Labels: Barney Green, concert, Joris Teepe, Judy Niemack, Nancy Wilson, Sheila Jordan