Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Heimwee naar De Spieghel
cd-presentatie 'Country City' door Martini Grey, donderdag 11 september 2025, Martiniplaza, Groningen

Hm, fris bandje dat in weerwil van zijn prille bestaan al een opmerkelijke cohesie vertoont. Dat was al snel na de melodische intro van drummer en leider Ancel Klooster duidelijk. Beetje jaren tachtig mainstream bop met een snufje soul. Pittig, origineel en mooi vormgegeven repertoire. Beetje Criss Cross-idioom, met het fantastisch mengende koningskoppel Suzan Veneman (trompet en bugel) - Efraïm Trujillo (sopraan- en tenorsaxofoon). Solopassages van de respectieve blazers krijgen reliëf door contrapunktuele rudimentaire melodietjes. Heel effectief allemaal, heel smaakvol.

Dan verhaalt de leider, die de nummers met veel verve aankondigt ("heel in het kort, dan") hoe hij aan de jazz raakte. Dat moet in 1980 of '81 zijn geweest, toen hij vanuit het idyllische Scheemda naar de grote stad, in casu Groningen, verhuisde en daar gelijk met de neus in de boter, in casu de riolen viel. Het optreden namelijk van het vuurspuwende George Adams-Don Pullen Quartet, met Danny Richmond op drums en, als ik me goed herinner, Cameron Brown op bas in het toch wel legendarische Jazzcafé De Spieghel. (O, wacht even, waar bevonden jelui je op twintig centimeter van het ride cymbal van Philly Joe Jones? Nou dan.) Het publiek stond erbij te dansen, staat de leider van Martini Grey nog bij. De Martinitoren wordt hier in de volksmond wel D'Oale Grieze genoemd, vandaar. Dat is natuurlijk vragen om problemen in de verslavingssfeer.

Toen begon het jazzleven van Ancel Klooster daadwerkelijk. Hij rept van een epifane ervaring. De drummer maakte kilometers in jazzmusicals en in het gevolg van pianist Boelo Klat, een plaatselijk fenomeen. Voor zijn eigen groep Martini Grey had hij vier muzikanten bijeengezocht die allen Groninger wortels gemeen hebben, maar inmiddels uitgevlogen zijn. Ja, wist ik niet, inclusief Efraïm Trujillo, die weliswaar de eerste vijf jaar van zijn leven in Lynwood, Los Angeles doorbracht, maar wel degelijk in de Martinistad heeft gewoond en tegenwoordig ook les geeft aan het Prins Claus Conservatorium. Trujillo stond bij de cd-presentatie als vanouds te dansen en te swingen. Zijn spel is navenant lenig. Mooi contrast met de koele trompet van Veneman.

Over De Spieghel gesproken: pianist Joost Swart mag zijn werkterrein dan naar verre dreven hebben verlegd, maar ik herinner me de jaren negentig toen hij wekelijks in De Spieghel speelde. Aangezien ikzelf daar ook door de bank genomen twee dagen in de week woonde heb ik hem er best vaak in het bovenzaaltje bezig gezien. (Kan iemand zich nog een van de allereerste optredens daar van pianiste Marta Warelis herinneren, toen ze op het Prins Claus net haar tanden had gezet in James P. Johnson?) Swarts bijdrage 'Saint Martini' ligt niet zo ver van 'Saint Thomas', de klassieke calypso van Sonny Rollins. Een warme zondagmiddag op een terrasje aan de Grote Markt. En zo blijkt Aartswoud dichtbij Vermont te liggen, getuige het door gastvocaliste Francien Tuinen op de cd gezongen 'Maanlicht In Aartswoud', met een eigen tekst. Aartswoud is de plek waar Van Tuinen tegenwoordig woont, maar ook zij kan bogen op Noord-Nederlandse wortels.

Dat alles staat nu vlekkeloos op 'Country City', de boreling van Klooster. Met name het mellow geluid van Veneman schittert in zowel elk nummer. Bassist Jeroen Vierdag (Haren, dat tegenwoordig ook bij de stad Groningen hoort) huppelt onbekommerd door de schema's.

Met stevig en stuwend spel houdt Klooster zijn kloosterlingen in de refter. Deze cd zou je moeten beluisteren wanneer je de band onverhoopt niet live kunt checken. Live én in de cd-speler kan natuurlijk ook.

Martini Grey - 'Country City' (Tetra Records, 2025)

Tekst: Eddy Determeyer | Foto's: Hammie van der Vorst

Labels: Ancel Klooster, cd, concert, Efraïm Trujillo, Jeroen Vierdag, Joost Swart, Martini Grey, Suzan Veneman