Dat de naam van trompettist en bugelblazer Joep van Rhijn niet bekender is in Nederland heeft te maken met het gegeven dat hij tegenwoordig in en vanuit Zuid-Korea opereert. (Inderdaad, ook in K-Pop situaties.) Met name het zuivere laag van zijn bugel kwam mooi tot zijn recht in het Jacobuskerkje. Ik denk dat de Heere toch wel een voorkeur heeft voor bazuingeschal en het slepende psalmengalmen maar voor lief neemt. Ach, de schaapjes bedoelen het goed.

De rol van bassist Ronald Jonker was bescheiden, maar daarom nog niet oninteressant. Hij speelde de gangbare baspartijen, maar wist die in een soort orkestraal geluid in te bedden. Gitarist Joost van der Beek bleek een eigenzinnige muzikant. Zijn bijdragen waren evenzovele brutale commentaren op de soli van de leider, maar dan net een paar graden gekanteld. Alsof het rood en groen van een ouderwets 3D-plaatje uit elkaar verschoven waren. Arretje Nof in outer space. Daarbij ontsnapte geen zijpaadje of oprit aan zijn aandacht. Soms sprong hij onverwacht op een voorbijsukkelend treintje, zodat we voortdurend op nieuwe vergezichten werden vergast. Hij bleek ook nog eens een authentiek 1938-geluid in huis te hebben.

Dit alles speelde zich af in de mooiste lightshow van Nederland. Nergens valt het zonlicht 's middags zo betoverend via geslepen ramen op de goegemeente. Kan zijn dat de zeventiende eeuwse Hollandse schilders de Zuiderzee gebruikten als lichtspiegel voor hun landschappen. Hier in het Noorden hadden we de Waddenzee - tot op de dag van vandaag.

Foto: Jan Tempel

Labels: concert, Joep van Rhijn, Joost van der Beek, Ronald Jonker

(Eddy Determeyer, 13.2.25) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.