De monochromes waarvan sprake zijn vooraf opgenomen stukken muziek, bruitage, geluid, die dienen als achtergrond om de improvisatie van de muzikanten de vrije loop te kunnen laten gaan. Deze plaat werd op die manier één track van rond de veertig minuten, een collage van geluiden, aangevuld met het bevreemdende en confronterende improvisatiewerk van de muzikanten, die hun instrument zowel conventioneel als onconventioneel behandelen in de exploratie van die backdrops. Die collage is dus niet lukraak gemaakt (dus niet helemaal free), maar de monochromes (de backdrops) dienen als voedingsbodem voor de improvisaties door de bandleden. Zij willen een afschaduwing of vormgeving zijn van de helse, hectische en turbulente wereld waarin wij leven.

Dit is muziek of geluid dat een totaal nieuwe luisterhouding vraagt. Wie traditionele harmonieën verwacht komt uiteraard bedrogen uit. Wie muziek ziet als een geluidentaal die meer kan uitdrukken dan woorden zal hier weliswaar een hele luisteropdracht aan hebben, maar ook beloond worden. Invloed van Ligeti, multitemporele ritmelagen en lijnen, geïnspireerd door de Italiaans-Amerikaanse kunstenaar Harry Bertoia. Zijn Sonambient-sculpturen zijn allemaal penseeltrekken op dit expressieve doek.

Ingrid Laubrock (tenorsax, sopraansax), Jon Irabagon (sopranino sax), Zeena Parkins (elektrische harp), Tom Rainey (drums, percussie), Nate Wooley (trompet), Adam Matlock (accordeon).

Deze recensie verscheen ook in Jazz&Mo' / Klik hier voor een albumteaser.

Labels: cd, Ingrid Laubrock, Jon Irabagon, Nate Wooley, Tom Rainey

(Marc Van de Walle, 10.2.24) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.