Linda Frederiksson (1985) studeerde aan het Helsinki Pop & Jazz Conservatorium en aan het Conservatorium van Amsterdam. Qua taal is er van de Amsterdamse periode niet veel meer blijven hangen dan "Mag ik alsjeblieft een tasje?". De muzikale banden met Nederland zijn echter nog heel sterk. Zo speelde de band vorig jaar nog op North Sea Jazz en afgelopen zomer op de Music Meeting in Nijmegen.

Nu toert ze met haar band om haar bejubelde debuutalbum 'Juniper' te presenteren. Paradox had de primeur, daarna ging de band nog naar het Bimhuis en LantarenVenster. Frederiksson timmert al een aantal jaren succesvol aan de weg. Zo werd ze onder andere al vier keer door het gerespecteerde Amerikaanse magazine DownBeat in de rising star-lijst opgenomen. De muziek voor het album is gecomponeerd met piano en gitaar en pas later gearrangeerd voor de bandbezetting. Dit geeft 'Juniper' het karakter van een singer-songwriter album. Op het album is Frederiksson te horen op altsax en bariton. Inspiratie werd onder meer gehaald uit haar eigen omstandigheden als transgender, haar oma en de natuur. Muzikaal gezien zijn haar inspiratiebronnen Feist, Neil Young, Alice Coltrane, Pharoah Sanders, Eric Dolphy en Fever Ray. Voor dit album werd ze het meest getriggered door 'Carrie And Lowell', een album van Sufjan Stevens.

Het goed gevulde Paradox zat er klaar voor en werd vanaf het openingsnummer 'Kristallipallo' gegrepen door de bijzonder fijnzinnige klanken. Het geconcentreerd spelende gezelschap weet ondersteund met elektronica een bijzondere sfeer te creëren die je al snel aangrijpt en het lijkt dat elke noot die Frederiksson speelt rechtstreeks uit haar hart komt. Een nummer als 'Neon Light [And The Sky Was Trans]' begint gedragen en poëtisch en bouwt langzaam op naar bijzondere improvisaties, waarin ze haar sax laat piepen en kraken, schreeuwen zelfs. De titelsong 'Juniper' is heel anders van aard, veel ritmischer en met weer een totaal andere, meer staccato inzet van de baritonsax. Hier wordt ook duidelijk waarom Frederiksson in het bijzonder geroemd wordt voor het bespelen van dit instrument.

Het voor haar oma gecomponeerde 'Nana-Tepalle' vertrekt vanuit een simpel thema, maar wordt prachtig en extatisch uitgesponnen om vervolgens zacht en teder te eindigen. We krijgen uitleg over 'Pinetree Song'. Hoe Frederiksson ergens in de bossen rondom Helsinki gegrepen werd door het geluid van een krakende tak. Ze legde het geluid vast met haar iPhone en keerde later terug met professionele opnameapparatuur om te ontdekken dat het niet waaide. Op de plaat is dus de iPhone-opname terechtgekomen. Het leverde een prachtige compositie op, waarin Tuomo Prättälä op de beroemde Paradox-vleugel een uiterst gevoelige improvisatie liet horen. Het publiek werd door de eerlijke authentieke muziek volledig ingepakt en liet dat veelvuldig blijken door stevig applaus tijdens en tussen de nummers.

Terwijl ik na het concert naar huis liep merkte ik hoeveel indruk het concert op me gemaakt had. Tijdens het schrijven van dit stukje bleef ik teruggaan naar Spotify om 'Juniper' af te spelen. Ik kende Linda Frederiksson nog niet, voor mij was dit concert misschien wel de ontdekking van het jaar.

Foto's: Johan Pape. Klik hier voor zijn fotoverslag van dit concert.

Labels: concert, Juniper, Linda Frederiksson, Mikael Saastamoinen, nov23, Olavi Louhivuori, Tuomo Prättälä

(Johan Pape, 4.12.23) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Robin Verheyen Trio - 'Zabonpr​é​s Sessions'
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.