Naar eigen zeggen waren Jimi Hendrix en Mark Knopfler de belangrijkste voorbeelden voor gitarist/zanger Omara 'Bombino' Moctar (1980). Maar als je hem zo op het podium in de weer ziet en hoort, lijkt hij vijftig jaar Anglo-Amerikaanse rockgitaargeschiedenis samen te ballen. Plus, voor de smaak, scheutjes reggae. Zijn wortels als Toeareg, in het noorden van Niger, hoor je terug in zijn teksten in het Tamasheq.

Ongetwijfeld handelen die over maatschappelijke misstanden en dwaalwegen, waarvan Niger het nodige voor zijn kiezen heeft gekregen. Liedjes bestaan soms uit niet meer dan drie of vier noten, die onder de hele song door blijven klinken. Als dat een tijdje duurt, lijken muzikanten en publiek weg te glijden in een soort trance. En dat is, laten we wel wezen, zo'n beetje het hoogste dat een mens kan bereiken.

Bombino spreekt een ongebruikelijk breed publiek aan, van frisse twintigers via tuinbroeken naar ver voorbij de uiterste houdbaarheidsdatum. Weinigen lukte het stil te blijven staan en al helemaal niet wanneer het trio gaandeweg het tempo listig opvoerde.

Foto: Martsen Hut via VERA

Labels: Bombino, concert, okt23, Omara Moctar

(Eddy Determeyer, 2.11.23) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Robin Verheyen Trio - 'Zabonpr​é​s Sessions'
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.