De gestreken contrabas, supersnelle roffels op de bassdrum en vette orgelakkoorden smelten samen tot een drone. Daarbovenuit meldt trompettist en rapper Theo Croker zich met sonore klaroenstoten.

Hij komt uit een goed nest: over de frappante fysieke gelijkenis met zijn grootvader, trompettist en zanger Doc Cheatham (McKinney's Cotton Pickers, Cab Calloway, Eddie Heywood en een hele ris latinbands), hebben anderen al voldoende geschreven. Niet dat er veel van grootvaders breekbare non-pressure stijl in Crokers aanpak terug te vinden is. De lijn Croker-Miles Davis is aanzienlijk korter. In feite gaat Theo Croker verder waar Davis ooit ophield. Croker heeft een soort ambient fusionjazz ontwikkeld, waarbinnen voldoende ruimte is voor avontuur.

De razende bassdrum van Shekwoaga Ode, in combinatie met diens hoog sissende bekkens, geven de muziek haar fundament. Bassist Eric Wheeler mijdt daarbij het geijkte 'walken'; zijn noten zijn evenzovele hoekstenen van het muzikale casco. Van tijd tot tijd laat Croker zijn voorgeprogrammeerde elektronica op ons los. Dat voegt niet altijd iets wezenlijks toe, ondanks de bijdrage van zangeres Jill Scott.

Foto: Hammie van der Vorst

Labels: concert, nov23, Theo Croker

(Eddy Determeyer, 30.11.23) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Robin Verheyen Trio - 'Zabonpr​é​s Sessions'
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.