Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
De ziel van Ming

'Tribute to Mingus' door Trio Janssen-Van Erk-Janssen, woensdag 26 oktober 2022, Brouwerij Martinus, Groningen

Van tijd tot tijd nodigt bassist Bert van Erk de gebroeders Guus en Wim Janssen uit om gezamenlijk aan een project te werken, doorgaans gewijd aan een specifieke toondichter. Deze week was bassist en componist Charles Mingus (hè hè, eindelijk) het onderwerp van studie en dat hield in dat de rol van de bandleider nog wat nadrukkelijker tot uiting kwam dan tijdens eerdere keren.

Nu is het zo dat het slechts weinig bassisten gegeven is om het ontzagwekkende geluid van de meester te benaderen. Maar dat was ook niet de insteek: het was eerder zo dat de contrabas een prominentere rol had gekregen in de fascinerende structuren van de Minguscomposities. Dat manifesteerde zich bijvoorbeeld in 'Pithecanthropus Erectus', het tweede stuk dat op de lessenaars lag. In zijn toelichting maakte Van Erk duidelijk dat het volgens Mingus nog maar de vraag is of witte mensen de juiste weg in de evolutie hebben gevonden, gezien de puinzooi die ze er van hebben gemaakt. Als om te illustreren dat de rechtopgaande mens er nog lang niet is, kapte pianist Guus Janssen de P.E. schijnbaar halverwege resoluut af. Iets dergelijks, die nadrukkelijke rol van de bas, kon je ook horen in 'Boogie Stop Shuffle'.

In 'Non Stop', een compositie van de pianist, leek het gezelschap op een gegeven moment het spoor bijster. Maar de communicatiestoringen werden elegant verholpen. Misschien is dat ook wel de kracht van dit trio, dat immers maar een paar keer per jaar uitrukt, maar voldoende reactievermogen en creativiteit in huis heeft om ook de grootste problemen te tackelen. Ook '245' van de pen van rietblazer Eric Dolphy had een spontaan karakter, het gevolg van de frisse kijk van het trio op de materie.

De uitvoering van 'Goodbye Pork Pie Hat', Mingus' requiem voor tenorist Lester Young, was breekbaar van aard. Dat was dan weer helemaal in lijn van de stijl van Young, die immers door zachte krachten werd gestuurd. Het leverde muziek op met een brok in de keel. Het combo wist de ziel van de muziek te raken - en daarmee die van ons. Ja, diep en tegelijkertijd uitermate vrolijk stemmend, deze ode aan Ming. Neem de wijze waarop Guus Janssen de melodie van 'Duke Ellington's Sound Of Love' als een slang uit de mand toverde, uit een schimmenrijk van geïsoleerde noten.

De toegift was 'Better Get Hit In Your Soul', waarmee het recital ook begonnen was. Maar ik kreeg de indruk dat de heren er weer een heel ander stuk van hadden gemaakt. De bezoekers verlieten het pand in ieder geval met een wat vollere ziel dan ze bij binnenkomst hadden.

Foto: Imah Dijkstra

Labels: , , , , ,

(Eddy Determeyer, 31.10.22) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.