Moore's Fragile Quartet startte in 2007 door het bij elkaar brengen van twee generaties uit twee continenten. Enerzijds had je Moore en collega-expat Michael Vatcher (drums), en daarnaast jongelingen Harmen Fraanje (piano) en Clemens van der Feen (bas), muzikanten met een heel andere achtergrond, maar wel de souplesse om aan de slag te gaan met de schetsen van de leider. Binnen het Fragile Quartet, waarin Vatcher nu vervangen werd door meester Gerry Hemingway, een oude bekende, wordt doorgaans gemusiceerd op meer ingetogen terrein, maar dan wel met een forse portie vrijheid. De composities zijn vaak beknopt en/of eenvoudig en krijgen gaandeweg meer uitwerking. Of zoals een tekstflard in het artwork samenvat: You travel, you get ideas. A time, a place, and unsolicited information coming in. Flesh it out, give it to the musicians and there you have it.

De ideeën komen spontaan, en met een vergelijkbare openheid worden ze vervolgens uitgewerkt. Moore deed voor deze plaat inspiratie op tijdens een reis naar Kreta, en die krijgt hier gestalte in twee mini-suites en een reeks meer op zichzelf staande composities. De twee 'Cretan Dialogues' bestaan elk uit drie delen en laten het kwartet op z'n meest coherent en gestroomlijnd horen. Het eerste trio start met een repetitieve ondergrond en fladderende altsax, met Fraanje die zich opnieuw ontpopt tot een van de subtielste pianisten van het moment, met een toucher dat vaak sterker aan de klassiek herinnert dan aan de jazz. Verderop laat Moore de altsax zingen met een delicaat-hunkerende sound.

Parelende piano en pulserende bas starten de tweede trilogie, die melancholisch dobbert op een mediterrane flair. 'Doldrums' en 'Leaving Paleochora' zijn uitgedund en samengesteld met uiterst subtiele tinten. Op de rest van het album worden sound, sfeer en aanpak iets meer opengetrokken en kan de muziek bewegen tussen sobere passages, die herinneren aan klassieke Jimmy Giuffre-opnames, naar krachtigere interactie. Zo start 'Content (For Saul Leiter)' een wispelturige interactie op, die ook terugkeert in het even korte als ongrijpbare 'A Little Box Of Jazz', dat volgestouwd is met muzikale schijnbewegingen. En als 'Rola-Turca' even herinnert aan exotisch geschuifel à la ICP, dan verdampt het iele 'Slowly, Slowly' terwijl je erop staat te kijken.

Ook nu wordt weer duidelijk dat het Fragile Quartet een bijzondere plaats inneemt, in het oeuvre van Moore, maar ook binnen de Nederlandse jazz. Het gestroomlijnde dat in veel van de muziek zit, gaat steevast samen met een forse dosis vrijheid die ondanks een zachtaardig karakter voldoende pit heeft. Bovendien krijg je hier en daar plaagstootjes uitgedeeld, zodat je je er steeds weer van bewust bent dat je overgeleverd bent aan een band die de teugels in handen heeft en het vermogen om de muziek op elk moment te kunnen transformeren zonder toevlucht te moeten nemen tot opzichtig geharrewar. Alweer een mooie plaat dus, bovendien live opgenomen in Splendor, een culturele vrijplaats die wordt gerund door meer dan 50 muzikanten.

In de Jazztube zie je het concert dat het Michael Moore Fragile Quartet op 19 januari 2020 gaf in de Pletterij, Haarlem.

Deze recensie verscheen ook op Enola.be

Labels: cd, jazztube, Michael Moore-special

(Guy Peters, 28.12.20) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.