Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Carate Urio Orchestra - 'Lover' (Klein, 2016)
Opname: februari 2015

Joachim Badenhorsts Carate Urio Orchestra heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een van de meest bijzondere experimentele groepen van België. In 2013 zag 'Sparrow Mountain' het licht en nu ligt er 'Lover'.

Reeds met 'Preacher' is het raak. Het septet produceert hier een vreemde, tegendraadse klanksculptuur met een industrieel karakter. Om vervolgens met 'Ar Antiphon' een absoluut totaal andere weg in te slaan - ook dit is Carate Urio Orchestra. Sean Carpio zingt met prachtige stem een ballad, zichzelf op gitaar begeleidend. Een nummer dat op een singer-songwritersalbum niet had misstaan. Op de achtergrond klinkt intussen een soort van omgevingsruis steeds dominanter, tot het Carpio eenvoudigweg naar de achtergrond drukt en het nummer eindigt in een ware kakafonie. Het contrast met het begin kan daarmee niet groter zijn. 'Iron Bird' is daarentegen weer te betitelen als een hulde aan het minimalisme. Snaren en slagwerk zetten hier samen de toon in een compositie waarin repeterende klanken centraal staan.

'Lover', het titelnummer, is een verhaal apart. Een wereld van invloeden vinden we hier terug: vleugjes funk, zang van Badenhorst – maar dan met een voicedecoder zodanig vervormd dat het meer op science fiction lijkt - en prachtige, bijna romantische blazerslijnen van trombonist Sam Kulik. En opvallend: het nummer stopt midden in de melodie, alsof Badenhorst het wel weer genoeg vond met al dat poppy gedoe. Tijd weer voor het echte werk, 'Crazy Wind Laid Down' geheten. En zo'n titel schept natuurlijk verwachtingen. We stappen dan ook een unheimische klankwereld binnen en worden door dit septet meegenomen de kale vlakte op, om daar in het donker een partijtje te gaan staan verkleumen. Nee, dan klonk 'Lover' toch een stuk gezelliger! Want hier giert de wind, kraakt de oude schuur waarin we onderdak hebben gezocht vervaarlijk en is het schrale melodietje dat Badenhorst blaast het enige dat nog een beetje troost biedt. Hoezo is de wind gaan liggen?

In dit steeds wisselen van klankwerelden past ook 'Feet History', een compositie van gitarist Nico Roig. Hier 'gewoon' een melodie uit één stuk, met een kop en een staart, ritmisch en een kruising tussen jazz, Americana en folk, waarbij Roigs gitaarspel leidend is. Bij afsluiter 'Fremdenzimmer' mag de klemtoon liggen op het eerste samenstellende woord. Hier klinken weer de onderaardse noisegeluiden die we reeds eerder voorbij hoorden komen, nu vergezeld van een ritme dat wel wat weg heeft van een tikkende klok. En passant wordt er vervolgens heel stemmig geblazen en gezongen. Ietwat getergd klinkt Badenhorst, waarbij hij wordt ondersteund door het achtergrondkoor bestaande uit de overige musici. Een indrukwekkend slot. Ook dat is het Carate Urio Orchestra.

Na beluistering van dit album kunnen we concluderen dat hier een bijzonder werkstuk ligt. Eclectisch en getuigend van een bijzonder muzikaal gevoel. Zelden hoor je zoveel muzikale werelden op één album, zonder dat dit leidt tot de bekende ratjetoe. Integendeel, 'Lover' is niet minder dan een meesterwerk dat we gerust nu al tot een van de beste platen van 2016 kunnen rekenen.

Klik hier om twee tracks van dit album te beluisteren: 'År Antiphon' en 'Fremdenzimmer'.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 21.3.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.