|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 In Memoriam Mulgrew Miller De in 1955 geboren pianist Mulgrew Miller is op 29 mei jongstleden aan een hartaanval overleden. Slechts 57 jaar is hij dus geworden. Op zesjarige leeftijd begon hij al piano te spelen. Na op lokaal niveau in diverse r&b- en dansbandjes te hebben gespeeld, startte hij zijn professionele carrière in het orkest van Duke Ellington, dat toen door diens zoon Mercer werd geleid. Het is midden jaren zeventig. Mulgrew is dan nog erg beïnvloed door de pianisten Bud Powell en Oscar Peterson, doch al spoedig bewondert hij Coltrane's pianist McCoy Tyner en wordt hij een prominent exponent van de swingende modale en hardbop jazz. Na de 'Ellington-periode' wordt hij de begeleider van zangeres Betty Carter en speelt hij in de groepen van Woody Shaw, Art Blakey en Tony Williams. In de platenstudio's is hij inmiddels geen onbekende. Tot aan het eind toe heeft hij op talloze (meer dan vijfhonderd) platen meegespeeld. Als sideman met onder anderen Benny Golson, Kenny Garrett, Freddie Hubbard, Woody Shaw, Joe Lovano en Charles McPherson. Als leider heeft hij op labels als Landmark, Novus en Jazz Max meer dan vijftien albums opgenomen. In 2000 toerde hij met bassist Niels Henning Ørsted Pedersen en drummer Alvin Queen in Europa. In 2006 werd hij 'director of jazz studies' aan de William Paterson University in New Jersey. In juli 2011 was hij nog te zien op het North Sea Jazz Festival in Rotterdam als pianist van het Pharoah Sanders Quartet. Op het Duitse In And Out-label is onlangs het album 'Sebastian' verschenen van Ron Carter's Golden Strike Trio, waarop de laatste pianosolo's van Mulgrew Miller te beluisteren zijn. Labels: in memoriam (Jacques Los, 31.5.13) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
