Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert / Jazztube
De gezichten van de drum

Dead Fields Of Clouds & Ches Smith And These Arches, dinsdag 23 maart 2013, Grand Theatre, Groningen

Grappig, hoe verschillend slagwerk in improvisatiemuziek kan functioneren. Morten Poulsen deconstrueert zijn band Dead Fields Of Clouds voornamelijk, terwijl Chess Smith zijn Arches na de pauze streng in het gareel houdt. De diagnose ADHD wordt - ik weet het - soms wel heel gemakkelijk gesteld, maar Poulsen lijkt mij met mijn lekenverstand toch wel heel duidelijk in aanmerking te komen. Wanneer je hem bezig ziet, komt de gedachte op dat de allereerste drummers niet gezeten hebben, of gestaan, maar dat het allemaal dansers waren.

In het opus 'Kill The People' laat hij zijn haatgevoelens jegens zijn bekkens de vrije loop. Aan de uitzinnige manier waarop hij de onschuldige cymbalen tegen de grond kwakt en er vervolgens op gaat springen en stampen, lees je af hoe hij reeds op driejarige leeftijd door zijn harteloze moeder gedwongen werd met de (loodzware!) bekkens van harmonie-orkest Helig Caecilia van Aalborg te marcheren, anderhalf uur lang, van het oefenlokaal helemaal naar de koepel in het Molleparken. Met zijn theatrale sprongetjes en absurdistische opmerkingen heeft 'Baby Clouds' Fluxus-trekjes. De even gevarieerde als brisante set van de Clouds eindigde met een zoet speeldoosje, dat heel sereen 'Eine Kleine Nachtmusik' murmureerde.

Chess Smith And These Arches is echt een orkest. De saxofoons van Tim Berne en Tony Malaby accordeerden mooi met de accordeon van Andrea Parks, waarbij gitariste Mary Halvorson dan de basfunctie voor haar rekening nam. Er werd vlijtig gelezen; in deze impro werd ogenschijnlijk weinig aan het toeval overgelaten. De muziek leek hier en daar zelfs wat futloos – maar in feite zou je het optreden terug moeten luisteren. (Zoals men weet lijkt de registratie van een concert nimmer op wat men live heeft gehoord.)

Elders in de stad, in de goeie ouwe Smederij, liet vocaliste Renske de Boer ondertussen horen waar ze haar ballads vandaan haalt. Uit haar tenen. Hopelijk kunnen we dat binnenkort inderdaad terughoren: het optreden werd gefilmd voor een documentaire over HBO-studies.

Bekijk de Jazztube!
Klik op de afbeelding linksboven om Dead Fields Of Clouds in hun oefenkelder (?) aan het werk te zien. Je hoort en ziet 'What Da Fuck Is The Name Of This Song'.

Labels: ,

(Eddy Determeyer, 26.4.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.