|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 In memoriam Donald Byrd Op maandag 4 februari is trompettist Donald Byrd op 80-jarige leeftijd overleden. Tijdens zijn highschool-periode was hij al een vaardig trompettist. Hij speelde toen met Lionel Hampton. Na de militaire dienst vertrok hij naar New York om af te studeren aan de Manhattan School of Music. Zijn muzikale carrière nam een aanvang in de groep van pianist George Wallington. Al snel werd hij ontdekt door Art Blakey en verving hij, in diens vermaarde Jazz Messengers, trompettist Clifford Brown. In die periode (midden jaren vijftig) begon Byrd ook platen op te nemen onder eigen naam op het label Savoy en als sideman bij onder meer John Coltrane, Thelonious Monk en Sonny Rollins. In 1958 tekende hij een exclusief contract bij Blue Note, waar hij tot ver in de jaren zeventig voor zou blijven opnemen. Dat resulteerde in een serie uitmuntende hardbop-platen: 'Off To The Races', 'At The Half Note Cafe', 'The Cat Walk', 'Free Form' en 'A New Perspective'. Over laatstgenoemd album, waarop de trompettist samenwerkte met een gospelkoor, schreef criticus Nate Patrin onlangs: "Byrd's intent to take the gospel threads running through Dixieland and New Orleans jazz and wind them through the hard bop movement resulted in one of his most unique, yet career-defining, statements." Midden jaren zestig richtte hij zich meer op educatieve bezigheden en raakte hij geïnteresseerd in de muzikale ontwikkeling van Miles Davis. Ook Byrd ging zich bezig houden met elektronische en rock-invloeden. Tegelijkertijd bestudeerde hij de Afrikaanse muziek. Die invloeden leverden de albums 'Electric Byrd' en 'Ethiopian Knights' op. Het in 1972 uitgebrachte 'Black Byrd', dat funk, jazz en R&B combineerde, werd een grote hit. Hij werkte daarop voor het eerst samen met het producers- en componistenduo Larry en Fonce Mizell. Het album werd op dat moment de meest verkochte plaat van Blue Note, maar de puristen onder de jazzliefhebbers vonden de nieuwe richting van Byrd maar niets. De volgende albums met de broers werden eveneens hits. De groep die Byrd in die tijd met enkele van zijn beste studenten begon, The Blackbyrds, was in commercieel en artistiek opzicht succesvol, met bijvoorbeeld de millionseller 'Walking In Rhythm' en hit-albums als 'Street Lady' en 'Places And Spaces'. De muziek die Byrd in de jaren zeventig maakte vormde later een grote bron voor samples voor talloze hiphop-musici en -groepen, zoals Public Enemy en Us3. In 1978 verliet Byrd Blue Note en stapte over naar Elektra. Het succesvolle 'jazz,funk, R&B' concept begon wat te tanen en ook gelet op een niet al te beste gezondheid begon Byrd weer meer les te geven. Er was nog een kortstondige muzikale opleving aan het begin van de jaren negentig, toen hij enkele albums uitbracht op het label Landmark en meespeelde op het succesvolle cross-over album 'Jazzmatazz' van rapper Guru. In het laatste deel van zijn leven werd Byrds lespraktijk zijn belangrijkste bezigheid. Labels: in memoriam (Jacques Los, 9.2.13) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
