Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Festivalverslag
Jong en oud met oude en jonge jazz
Breda Jazz Festival met o.a. Licks And Brains, Stephanie Trick, Festival Surprise Band, Echoes Of Nawlins & Chris Peeters, donderdag 17 mei 2012, Breda

Achter een raam van café De Korenmaat prijkt een affiche van het Breda Jazz Festival. Op zich is dat niet zo bijzonder: de meeste cafés en restaurants van Breda hebben wel een poster hangen. Alleen: dit is een aankondiging van de elfde editie. En thans zijn we aan nummer 42 toe.

Nu verdenk ik het management van De Korenmaat ervan, dat het speciaal voor dit festijn die ouwe poster met geschoeide handen uit het archief heeft gelicht en hem met dezelfde zorg met state-of-the-art plakband aan het glas heeft gekleefd. Maar het onderstreept wat locoburgemeester Meeuwis bij de opening zei. Het Breda Jazz Festival zit in de ziel van de Bredanaars. Onlangs heeft de gemeente zich voor andermaal drie jaar aan het evenement gecommitteerd. Voor Breda is het behalve een cultureel vendel natuurlijk ook een economische boost van belang. En ik moet zeggen: petje af voor een organisatie die met een grotendeels gratis toegankelijk topprogramma rond 300.000 bezoekers de binnenstad inlokt. Want een bierpompfestival is het bepaald niet. Altijd heeft de inhoud vooropgestaan. Met de jaren is de koers wat eigentijdser geworden. En zo konden we kiezen voor Hans Dulfer of de Dixieland Crackerjacks, voor Saskia Laroo of Zydeco Annie And The Swamp Cats. (Of gewoon voor alle vier, natuurlijk.)

Licks And Brains, de bigband van altist Rolf Delfos, is zo'n eigentijdse attractie. Funky is de beat en daar is het hele orkest ondergeschikt aan. Verwacht dus geen groots panorama van kleurenpracht en verfijnde nuances. Wees voorbereid op een orkest met de slagkracht van een kruiser in de A-klasse. Deze club beweegt, letterlijk en figuurlijk: de blazers, opgesteld in een line abreast formatie van dertien, met Delfos als een soort dompteur ervoor, staan geen moment stil. Met klappen en unisono bewegingen geven ze de muziek extra stuwkracht. Toch werkt ook Licks And Brains in een traditie. De traditie namelijk van de grote zwarte ensembles, van Lunceford tot Earth, Wind & Fire, die immers eveneens hun specifieke ritmes centraal stelden.

Van de andere kant biedt het festival ook plek aan jonge muzikanten die zich met hart, ziel, huid en haar aan de traditie hebben overgeleverd. Een van de grote attracties is pianiste Stephanie Trick (25), afkomstig uit ragtimestad St. Louis, die behalve rags ook stijlzuivere stride piano en boogiewoogie laat horen. Voordat de Festival Surprise Band van saxofonist Robert Veen aftrapt, zit Trick al een beetje voor zich uit te pingelen. 'Old Folks At Home', ja hoor. Intussen wordt nog even een microfoon verwisseld. Op de Havermarkt straalt alles een Bourgondische gemoedelijkheid uit. De Surpise Band (Veen: "Dit is een orkest dat niet bestaat en toch speelt") werkt in de vertrouwde lingua franca van de jazz, ergens tussen swing, Dixieland en mainstream. Het internationale gezelschap heeft even tijd nodig om bij dezelfde ritmische opvatting te arriveren, maar met een drummer als Johnie Faren, gepokt en gemazeld in de Gene Krupa School of Swing, lukt dat vanzelfsprekend wel (Krupa en Faren hadden dezelfde slagwerkleraar, Roy C. Knapp.) Mooie showpik, deze drummin' man. Trick intussen vergast ons op een solostuk, Fats Wallers 'Minor Drag', waarin ze heel knap twee ritmes met elkaar verenigt. Ook boven 'I Never Knew' zweeft de gezellige bolle toet van Fatsie Watsie. Het is wel duidelijk wie haar favoriet is.

Voor Robert Veen is de aanwezigheid van rietblazer Gentleman Jim Buchman aanleiding om een paar sopraansaxduels uit te vechten, waarbij de blazers twee verschillende Bechet-benaderingen laten horen, lekker vet en lekker soepel namelijk. Veen draait zijn hand ook niet om voor een potje tenorhonken à la Lester Young anno 1944. Automatisch rees zijn tenor daarbij naar een horizontale positie.

Young en Bechet hadden beiden een New Orleans-achtergrond. Echoes Of Nawlins komt uit het Deense Nordrhein-Westfalen, maar heeft haar hart verpand aan de Crescent City. De Denen brengen rhythm and blues, zoals die ooit in de Dew Drop Inn en de Astoria klonk. Dat wil zeggen: saxofonist Dahn Thai speelt een stuk tammer dan Lee Allen of Herb Hardesty destijds. Daar staat dan weer tegenover dat hij op sopraan een wonderschoon 'Eu Quero E Sossego' laat horen, een ingetogen Braziliaanse choro.

Van Baronische bodem is vocaliste Chris Peeters, dochter van jazzpatriarch Joep Peeters en lid van de notoire Peeters Sisters. Iets van die illustere stamboom heeft ze verwerkt in haar openhartige 'Chris’ Blues'. Peeters is een begaafde songwriter, die een voorliefde aan de dag legt voor het jaren veertig-idioom, wat onder meer blijkt uit haar compositie 'Suit'. Maar ze zit niet vastgebakken aan de tijd van Billie Holiday. Een bezoek aan het Rotterdamse museum Boymans Van Beuningen inspireerde haar tot 'Petite Danseuse De Quatorze Ans', naar aanleiding vanzelfsprekend van dat ontroerende beeldje van Edgar Degas. "Dit is ook een soort Franse les," licht ze toe, maar heeft daarbij toch buiten de waard, in casu de geluidsman, gerekend. 'Papa fume une pipe', meen ik op te vangen, maar dat kan ook heel goed 'Maman est dans le jardin' zijn geweest.

Chris Peeters laat zich bijstaan door een puike band, opgetrokken rond basmeister Jos Machtel. Opvallendste lid voor mij is toetsenman Derk van de Linde, die ergens tussen Bill Doggett en Jimmy Smith en gerieflijk plekje heeft gevonden. Mooie akkoorden haalt die gast uit zijn orgel en zijn dynamiek is om door een ringetje te halen. En zo werd 'You Let me Down' een heuse dirge. Waren we toch weer in New Orleans. Wat is dat toch met die stad?!

Meer weten?
Klik hier voor ons interview met Stephanie Trick.

Labels:

(Eddy Determeyer, 28.5.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.