Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




In memoriam
Piet Noordijk


"Ik ben van plan 95 te worden. Minimaal!", riep altsaxofonist Piet Noordijk strijdlustig in een interview dat hij vijf jaar geleden voor Draai om je oren gaf. Zoals we inmiddels weten, heeft het niet zo mogen zijn. Zaterdag 8 oktober overleed Noordijk, een van de grootste muzikanten die de Nederlandse jazz heeft opgeleverd, na een kort ziekbed in zijn woonplaats Hellevoetsluis. Hij werd 79.

Die uitspraak deed hij naar aanleiding van zijn optreden, in 1988, met altist Benny Carter, op het toen nog Haagse North Sea Jazz Festival. Carter was op dat moment 80, maar speelde op zijn 95ste nog in jazzclubs. Vandaar.

Van Piet Noordijk werd altijd gezegd dat hij een volgeling van Charlie Parker was en Parker was inderdaad zijn grote held. Maar als je Noordijks eerste jazzopnamen terughoort, in 1956 met de Wessel Ilcken All Stars, is zonneklaar dat zijn techniek weliswaar naar die van Parker gemodelleerd was, maar dat zijn warme, droge sound eerder verwant was aan die van Carter. Benny Carter was voor de oorlog de populairste jazzaltist, ook in Nederland, waar hij frequent optrad.

Noordijk was een creatieve geest zonder kapsones. Hij leek beter te gaan spelen naarmate hij ouder werd. Zoals gezegd, Benny Carter werd als rolmodel ingeruild voor Charlie Parker. Later, in de late jaren vijftig en zestig, begon het bluesy geluid van Cannonball Adderley zijn sporen na te laten en toen Noordijk kennismaakte met het werk van Eric Dolphy bleef ook dat niet onopgemerkt. Met name toen hij in 1992 een punt zette achter zijn jarenlange verbintenis met het Metropole Orkest leek hij een nieuwe jeugd te zijn begonnen. In veel recensies dook vanaf dat moment de metafoor van de jonge hond op. De saxofonist, die vaak met muzikanten werkte die een of twee generaties jonger waren, bleek steevast de meest drieste van het stel, degene die het stof van de hanenbalken placht te blazen.

Hij maakte zich veel zorgen over de toekomst van zijn geliefde jazzmuziek. "Een oud spreekwoord luidt, waar je mee omgaat word je mee besmet," merkte hij op. "Daarom is het zo te betreuren, en dat betreur ik echt iedere dag, dat de jeugd zo weinig met jazzmuziek geconfronteerd wordt. Dat is het erge. Want als ze bij mij thuis alleen maar klassieke muziek hadden gespeeld en ik had nooit van Parker gehoord, ik was daar niet mee in aanraking gekomen, dan was ik echt geen jazzmuzikant geworden, hoor. Dat weet ik honderd procent zeker. Neem nou vroeger, de doorsnee bevolking, die groeide op met Johnny Jordaan, die jeugd hield van Johnny Jordaan. Je hoorde niets anders op de radio en in kroegen. Nu horen ze niets anders dan de hedendaagse hiphop en hoe het in godsnaam ook mag heten. Dus het is toch logisch dat de jeugd daarnaar trekt? Daarom is het zo'n schande dat van hogerhand dat niet gestimuleerd wordt door de publieke omroepzenders, de cultuurzenders, gewoon te verplichten: jullie moeten iedere dag een uur of weet-ik-veel jazzmuziek draaien. En dat hoeft niet jazzmuziek te zijn van voor de oorlog, maar gewoon de jeugd confronteren met jazzmuziek. En dat kan niet genoeg gebeuren."

Dat zei hij in 2006. Het tragische is dat Noordijk heeft moeten meemaken dat Nederland inmiddels geregeerd wordt door barbaren, voor wie jazz wel het laatste is dat ze in en aan hun hoofd hebben (wat ze wel in hun hoofd hebben is niet bekend). Wij hebben Piet Noordijk in ons hoofd en in ons hart. En al kunnen we dan niet langer trots zijn op Nederland, Nederland kan trots zijn op Piet Noordijk.

Meer weten?
Klik hier voor een artikel over Piet Noordijk, waarin ook eerdergenoemd interview verwerkt is.

Labels:

(Eddy Determeyer, 11.10.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.