Hebben we dat al eens eerder meegemaakt, zóveel obscure door muzikanten geschreven semi-standards op één avond? En dan ook nog eens door een band die voor het eerst samen op het podium stond? Dacht het niet. Kijk, Benny Carters 'When Lights Are Low' kennen we allemaal, maar 'Happy People' van Kenny Garrett? 'Flying Fish' van Cecil Payne? 'Rosegarden' van Steve Davis? Nou dan.

De groep die we in De Smederij hoorden was ook nog eens bepaald onorthodox van samenstelling: trompet/bugel, tenortrombone, bastrombone, plus drie man ritme. Geen wonder dat er tussen de nummers het nodige overleg plaatsvond. En zelfs tijdens de liedjes stond bastrombonist en arrangeur Pavel Shcherbakov als een sjamaan te dansen en te wijzen om het geheel in het gareel te houden.

Nochtans was het geluid van het koper om door een ringetje te halen. Wanneer Kurt Weiss de trompet voor de bugel inwisselde kwam het gezelschap echt in de buurt van een Surinaams bazuinkoor. Case in point: de ingetogen ballad 'Rosegarden'.

De keuze voor de gewone trombone (Arend Huisman) in combinatie met de basvariant (Shcherbakov) pakte goed uit. Huisman had een warm, lichtelijk geroosterd geluid, meer legato; Shcherbakov klonk rauwer, bijna aangebrand.

Dat het gelegenheidsverband niet uiteenviel, was voor een belangrijk deel te danken aan de dwingende structuren die bassist Hans Las het gezelschap oplegde. En pianist Diederik Idema wist met name de bluesnummers zó soulvol te maken dat je zou zweren dat er een Red Garland of een Ray Bryant achter het klavier zat.

Foto: Arnold Vos van Dijk

Labels: Arend Huisman, concert, Diederik Idema, Hans Las, Kurt Weiss, Pavel Shcherbakov

(Eddy Determeyer, 1.7.25) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Kristina Fuchs &
Jeroen van Vliet -
Life, You Are Beautiful
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.