Het Jazz Orchestra van trombonist en componist Ben Patterson, gebaseerd in Washington DC, nam in drie dagen zoveel materiaal op dat er twee albums van konden worden samengesteld. 'Groove Junkies' bevat het meer fusiongeoriënteerde deel daarvan, op 'Mad Scientist Music' horen we de band in een soort hedendaagse mainstreammodus. Maar dan, inderdaad, een tikje geschift.

Om met 'Groove Junkies' (voor de Telegraaflezers onder ons: Groove Junks) te beginnen: het openingsnummer 'Exclamation' heeft een verfijnd karakter. Gitarist Shawn Purcell is met lenig spel op dreef in 'The Way Of The Groove', terwijl zijn instrument dwars door het ensemblegeluid snijdt in 'Stank Face'. De nummers, in lengte variërend van zes tot acht en een halve minuut, lijken korter, wat volgens mij te maken heeft met de grote hoeveelheid muzikale informatie per seconde.

Al even dichtbevolkt is 'Mad Scientist Music'. Het album steekt van wal met het pittige 'We’re Back', dat onderdak biedt aan een baaierd aan wisselende stemmingen. Met spaarzame begeleiding glanzen de trombones in 'Misinformation'; deze compositie heeft een pointillistisch karakter. Polyfonie is troef in 'Always' (niet de bekende Irvin Berlin-standard en al helemaal niet het 'Always' van Charles Horwitz uit 1899). In de verte zien we de markante kop van Igor Stravinsky.

Het meest traditioneel klinkt 'The Mixup', ware het niet dat het hier wemelt van de tempowisselingen. Ook traditioneel: 'Just ’Cuz', waarin de secties als in een legpuzzel van 5000 stukjes in elkaar grijpen. Denk: Fletcher Henderson. En denk dan nog wat verder.

Labels: Ben Patterson Jazz Orchestra, cd

(Eddy Determeyer, 19.7.25) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Rest in peace
Henny Vonk
(1937-2025)
Foto: Cees van de Ven

Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.