Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
![]() In de ban van de drone Dronestage met All Are To Return, Dragon Mastery en Vigil (Orphax), zaterdag 24 mei 2025, VERA, Groningen Eerlijk gezegd was ik de dronemuziek een beetje uit het oor verloren sinds het werk van pionier La Monte Young in de jaren zestig. Doch een tijdje geleden ontdekte ik dat de Concertzender rond middernacht frequent laagfrequente ambientmuziek uitzendt. Er zijn kennelijk nog steeds componisten van en liefhebbers voor dit soort minimal music. De grote zaal van VERA was leeggeruimd en verduisterd; de bar ging verscholen achter zwarte velums. Midden in de ruimte was een eiland van computers, synthesizers en mengpanelen gebouwd, geflankeerd door drie flambouwen. Daaromheen cirkels stoelen en zitzakken. Al bij binnenkomst werd je ondergedompeld in een fluisterzachte brom die allengs naar het zoemen van de airconditioning van een middelgroot warenhuis neigde. Langzaam, heel langzaam liet het duo All Are To Return het geluid aanzwellen en kreeg het gebodene een dreunend (dronend?) karakter. Even geleidelijk werden er dunne lagen lage tonen toegevoegd, als een ui die de tweede hoofdwet van de thermodynamica tartte en de entropie liet afnemen. Tot we uiteindelijk midden in een orkaan zaten. Deze muziek hoor je niet alleen via je oren, maar maak je met je hele lijfje mee. Hoewel ze geen ritmische component bezat, betrapte ik mijn corpus erop dat het kennelijk percussieve elementen had opgepikt. Ook merkte ik dat ik het grootste deel van de avond met gesloten ogen had zitten luisteren - wat eigenlijk nooit voorkomt. En zo gingen we terug naar mijn vroegste babytijd. Toen ik nacht na nacht het verre geluid van eskaders Lancasters moet hebben gehoord, op weg naar Krupp. Het geluid van tweehonderd Rolls Royce Merlin-motoren op vijf kilometer boven mijn wiegje zal niet monotoon zijn geweest, maar periodiek aan- en afzwellend, als dat een woord is, vanwege atmosferisch omstandigheden en interferentie van de krachtbronnen. Weer terug op aarde hoorde ik plotselinge hoge flitsen, als een TGV die een tunnel uit komt stormen en tweehonderd meter verderop weer verdwijnt.
Nog wat verder opgetuigd was het naamloze stuk waar Vigil de avond mee afsloot. Een soort sinustoon met verdichtingen en verdunningen. Er waren ook stereo-effecten, in deze context heel functioneel. Met periodieke hoge flitsen neigde dit naar 'echte' muziek. Goh, je kunt een hoop meemaken in drie kwartier, concludeerde ik toen ik de deur uitstapte. Tot ik me realiseerde dat ik twee uur in de ban van de drone had verkeerd. Foto's: Marc de Krosse via VERA Labels: concert, Dragon Mastery, Dronestage, Maurice de Jong, vigil (Eddy Determeyer, 31.5.25) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |