Zijn er naast De Beren Gieren eigenlijk nog Belgische jazzbands die vijftien jaar bestaan in ongewijzigde bezetting, met minstens zeven albums op hun palmares? Zijn die er ooit geweest? Het is een vreemde vaststelling dat dit ooit zo groene driespan eigenlijk tot de stabiele instituten van onze jazzscene gerekend moet worden.

Dat ze er al die tijd in geslaagd zijn om hun sound niet te laten stollen tot een uitgedroogde drab, mag best indrukwekkend genoemd worden. Dat ze een volstrekt eigen uithoek van bijna onherkenbaar vermangelde jazz uitgebouwd hebben, maakt het alleen nog maar beter. Anno 2024 kunnen Fulco Ottervanger (keyboards), Lieven Van Pée (bas) en Simon Segers (drums & percussie) een plaat op gang trekken met een schonkige muziekmobiel, om vervolgens een lichtjes zwalpende dans uit te voeren op het raakvlak tussen stuiterende, met elektronica bedisselde postrock, malle postkaartjesexotica, frivole lentekraut, excentriek Casio-minimalisme en, ja, iets dat vaag op moderne jazz lijkt.

Swingen doet het nog maar zelden, en de gebalde akoestische trio-energie van de begindagen hoor je enkel nog via vage referenties, maar wie goed luistert hoort een band die intussen enkel nog zijn eigen wetten gehoorzaamt en samen met producer Jørgen Træen iets in elkaar gebokst heeft dat luisterbeurt na luisterbeurt de schijnbewegingen op elkaar stapelt zonder te vervallen in berekend geëpateer.

Een fijn, ongrijpbaar plaatje voor nerveuze middagen.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Deze recensie verscheen ook in Jazz&Mo'

Labels: cd, De Beren Gieren, Fulco Ottervanger, Lieven Van Pee, Simon Segers

(Guy Peters, 16.5.24) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sunny Five - 'Candid'
Klik op de hoes om een track van dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.