Je maakt het zelden mee dat muzikanten met zo'n status en voorgeschiedenis zo comfortabel terugplooien in muziek die ontdaan is van alle ego, franje en volume.

Toen het trio zijn debuut voorspelde en ook van de partij was op Jazz Middelheim, werd hier en daar wat paniekerig geslikt. De muziek was schetsmatig, etherisch, Oosters getint, en toch grillig tot in het extreme, van herkenbare melodieën was amper sprake en het klonk alsof het moment aangegrepen werd om volledig vrij te zijn met weinig aandacht voor gebalde expressie. Op zijn derde album heeft het trio [Joe Lovano - tenorsax, Marilyn Crispell - piano, Carmen Castaldi - drums] die benadering zowat geperfectioneerd.

Deze acht stukken zijn muzikale mijmeringen, uitgeklede gebeden. Ze zijn zoekend zonder doelgericht te zoeken. Lyrisch, elegant en voorzichtig, maar vrij van goedkoop sentiment, ver weg van de muzak die experimenten tussen jazz en postklassiek vaak zijn. De drie doseren, wentelen half wakend rond elkaar, nemen genoegen met weinig, vinden kracht in beheersing. Wat slaperige dufheid had kunnen worden, is hier een oefening in essentiële alertheid. Lovano's solo ode aan wijlen Charlie Haden duurt amper 150 seconden, maar is innemende puurheid die Hadens unieke stempel reflecteert.

Muziek die misschien wel op de grote podia belandt, maar eigenlijk gehoord zou moeten worden in beperkte, intieme kring, zonder afleiding of achtergrondgebrom. Heel, heel mooi.

Klik hier om de titeltrack van dit album te beluisteren.

Deze recensie verscheen ook in Jazz&Mo'

Labels: Carmen Castaldi, cd, Joe Lovano, Marilyn Crispell, Trio Tapestry

(Guy Peters, 29.11.23) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.