Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
De windstreken van Fakrutu

Fakrutu, dinsdag 21 maart 2023, De Smederij, Groningen

Hm. Elektrische gitaar-basgitaar-drums. Dat riekt in eerste instantie naar popmuziek, nietwaar? Inderdaad hoorde je in de verrichtingen van het trio Fakrutu echo's van The Shadows en van Pink Floyd. Het palet van de groep is evenwel aanzienlijk breder. Naast eigen werk werden er stukken gespeeld van Thelonious Monk, Duke Ellington en John Coltrane. En van Maurice Ravel, Igor Strawinski, Bob Marley en Marvin Gaye.

De rol van bassist Sean Fasciani was in eerste instantie een dienende. Maar met zijn diepe tonen liet hij je buik met inhoud stevig resoneren. De samenwerking met de gitaar van Mark Tuinstra was op een paar plekken hallucinant effectief.

Die gitaar was met haar randapparatuur van alle gemakken voorzien. Op de grond lag een batterij machientjes in een halve cirkel te wachten om toe te slaan. Voldoende knopjes, lijkt mij, om een ruimteschip naar Mars te sturen. Het gebruik van loops en distortion gaf nuance aan het gespeelde werk. De associatie met schilderijen die met de voet vervaardigd zijn drong zich op. In dat opzicht is het goed te bedenken dat het fenomeen hondepoep op de stoep verdwenen is. Je moet er niet aan denken dat het eerste wat zo'n gitarist doet wanneer hij (vanuit het verre Groningen) weer thuis is, het met het aardappelschilmesje verwijderen van de aangekoekte restanten.

De rol van drummer Stefan Kruger was zeker zo essentieel. Hij is een baas van de polyritmiek en heeft de neiging ver achter de tel te spelen, waardoor de muziek als voorgespannen beton gaat klinken - maar dan een stuk minder bruut, uiteraard. Kruger dirigeert uiteindelijk de vorm en de ontwikkeling. Wat dat betreft bleek Fakrutu zo rap en onvoorspelbaar als een Transformer.

Op een drietal nummers speelde tamatrommelaar Moussé Paté M'Baye mee. Het was een bewogen eerbetoon aan de in 2020 overleden Malinese gitarist Zoumana 'Zou' Diarra, die jarenlang in en vanuit Groningen actief was en in de muzikantenscene op veel affectie kon rekenen.

Dat het trio uiteindelijk drie sets speelde, in plaats van de gangbare een of twee, zegt wel iets over de appreciatie van het publiek.

Foto: Diederik Idema

Labels: , , , , , ,

(Eddy Determeyer, 31.3.23) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.