Saxofonist Rolf Delfos, bassist Eric van der Westen en drummer Pascal Vermeer hebben de afgelopen decennia ieder afzonderlijk een bijzondere band opgebouwd met Zuid-Afrikaanse musici en hun muziek. Inmiddels hebben zij vele malen opgetreden in het land en altijd was er de uitwisseling, de samenwerking en de behoefte deze muziek te beleven. Met het nieuwe sextet Songs Of South Africa zetten ze het spotlicht vol op de aanstekelijke, melodische en swingende jazz die uit het Afrikaanse land afkomstig is. Onder meer nummers van Abdullah Ibrahim (Dollar Brand), Winston Mankunku en Bheki Mseleku staan op het repertoire. Het concert in Paradox bleek ook te worden opgenomen voor een later dit jaar te verschijnen live-cd. Het eerdergenoemde trio Zuid-Afrika veteranen werd uitgebreid met de jonge honden Koen Smits op trompet, Jeroen Verberne op trombone en Rein Godefroy op piano.

Eind jaren 80 bezocht ik op North Sea Jazz een bijzonder concert van Abdullah Ibrahim, waar ik zodanig van onder de indruk was dat ik hem ben gaan volgen. Tijdens dit concert werden maar liefst drie composities van hem uitgevoerd, waardoor er een paar lijntjes mooi bij elkaar kwamen.

Het concert werd geopend met 'Spring' van Winston 'Mankunku' Ngozi. De toon voor de avond werd gezet met een goed uitgewerkte solo van Delfos. Het heerlijke Afrikaanse ritme werd krachtig en speels neergezet door Van der Westen en Vermeer. De setlist bleek uiteindelijk tien nummers te bevatten, die met smaak waren uitgekozen en voor een mooie balans op het album zullen zorgen. Bovendien kwamen alle leden van het sextet hierdoor helemaal tot hun recht. Heerlijk hoe Van der Westen in Ibrahims 'Calypso Minor' een vette groove aan zijn bas ontlokte, terwijl Verberne en Delfos mooie solo's produceerden op trombone en sax. De telkens wisselende ritmes hadden die typisch Zuid-Afrikaanse vrolijkheid in zich, die onderstreept werden door de spannende schema's en patronen die Godefroy uit de vleugel toverde.

Al na drie nummers wist ik: die plaat wil ik hebben als hij straks klaar is. En er moesten nog zeven nummers komen. Ondertussen werd de zaal opgeroepen zich vooral te laten horen; dat is goed voor de opnamen. Het Paradox-publiek heeft een reputatie hoog te houden, dus daar was geen verdere aansporing voor nodig.

Zo nu en dan voorzagen Van der Westen of Delfos het concert van achtergrondinformatie. Daarbij viel op hoe geraakt ze zijn door hun ervaringen in Zuid-Afrika en de samenwerking met muzikanten van daar. Overtuigend zette het sextet neer dat de "witte neven", zoals ze daar werden genoemd, geen enkele behoefte hadden aan de haal te gaan met het repertoire; met dit concert brachten ze een oprecht gevoeld eerbetoon aan hun Zuid-Afrikaanse maten. En dus bleef het gezelschap verbazen met een gevarieerde setlist met pareltjes van Zuid-Afrikaanse jazzstandards, zoals het mooie en ingetogen 'Yakhal’ Inkono' en de gedragen 'Song For Bra Des Tutu' van Winston Mankunku.

Dat het een liveplaat met sfeer gaat worden staat vast. Het publiek klapte vaak en meestal spontaan, zonder aanwijzing vanaf het podium. Het sextet begon zich steeds meer op zijn gemak te voelen en reeg met enthousiasme de ene solo aan de andere improvisatie. Zo werd het een uitbundig en feestelijk concert.

Het wachten is nu op het resultaat. Het album wordt aan het eind van het jaar verwacht. Op dat moment wil het sextet ook gaan touren met dit programma. Houd het in de gaten, het is zeer de moeite waard.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels: concert, Eric van der Westen, feb23, Pascal Vermeer, Rolf Delfos, Songs Of South Africa

(Johan Pape, 16.2.23) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.