Pianist Paul Stark en drummer Jonas Linnemann zijn al een flinke tijd bezig het klassieke repertoire als inspiratie te gebruiken voor wat ze cross-overmuziek noemen. In Paradox presenteerden ze alweer hun achtste album, dit keer gewijd aan het oeuvre van Franz Liszt. Voor de pauze speelden ze drie van de vier stukken op deze plaat. Stark en Linnemann, die beiden de 'hercomposities' voor hun rekening namen, werden ondersteund door bassist Maciej Domaradzki.

Het trio opende met een fraai stuk waarin meteen duidelijk werd dat de heren de muziek van Liszt volledig naar hun eigen hand gezet hebben. Op de vraag van Linnemann wie het stuk herkend had bleef de zaal stil. Niemand had enig vermoeden dat het stuk geïnspireerd was op 'Liebestraum'. Waarop Linnemann liet weten dat het voor hem een soort psychedelische droom was geworden. Vervolgens werd het tweede stuk ingeleid: 'Hungarian Rhapsody No. 2'. Iedereen zou dit wel moeten herkennen, volgens Linnemann. Hij kende het zelf van de tekenfilmreeks Tom and Jerry en beval aan dat filmpje op YouTube maar eens op te zoeken. Dat heb ik gedaan en ik heb me kostelijk geamuseerd. Tom, de kat, uitgedost als concertpianist is er helemaal klaar voor en zet het nummer in. Jerry, de muis, wordt ruw uit zijn slaap gerukt en begint de pianist danig te ontregelen. Gedreven en gepassioneerd laat Tom zich niet uit het veld slaan. Hij vindt voor alle listen van Jerry wel weer een oplossing en brengt het stuk op een spectaculaire wijze tot een goed einde.

Stark en Linnemann doen ook zoiets. Ze dagen elkaar uit, zwepen elkaar op, komen met verrassende en speelse wendingen en tempowisselingen. Zo schakelt hun interpretatie van Liszts muziek moeiteloos van klassiek naar jazz, latin en pop. Bovendien is het trio weergaloos in de dynamiek, van fluisterstil tot alle registers open - het is meesterlijk. Domaradzki doet vol overgave mee in dit geheel en gaat moeiteloos van subtiel gestreken bas naar heerlijk plukken, altijd strak, soms ondersteunend, af en toe tegendraads, dan weer volledig in lijn met het trio. 'Vallée d'Oberman' sluit de set voor de pauze af. Ruim twintig minuten is het gezelschap hiermee onderweg. Ze etaleren nogmaals hun originele benadering van klassieke muziek, waarin geconcentreerd en met passie het publiek keer op keer verrast wordt met mooie solo's en briljante invalshoeken. Wat opvalt is dat het op een unieke manier inzetten van drums en percussie steeds een belangrijke bijdrage levert aan de transformatie van de muziek.

Het trio mag trots zijn op dit album. Ze laten horen dat het klassieke repertoire rijk genoeg is om op deze manier opgepoetst te worden en een nieuw leven te krijgen.

Na de pauze worden deel twee en vier van Beethovens 'Eroica' uitgevoerd. Daartoe wordt het trio versterkt met Iman Spaargaren op klarinet en saxofoon en Vincent Veneman op trombone. Spaargaren speelde vaker met dit trio en levert op klarinet en sax nog meer virtuositeit aan het geheel. De toevoeging van trombone past prachtig in het geheel en levert qua klankkleur een kleurrijk palet op.

Een voldaan publiek beloonde het gezelschap met een warm applaus. Mooi om te zien dat de leden van het trio elkaar daarna opzochten om elkaar een stevige knuffel te geven. Zoals bij Tom en Jerry ook vaak te zien is op het einde. Ze hebben elkaar gepest en geplaagd, maar ze realiseren zich dat daar heel veel lol in zit.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels: concert, dec22, StarkLinnemann Quintet

(Johan Pape, 25.12.22) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.