Een supergroep bestaat uit een verzameling muzikanten die hun sporen in eigen of andere formaties hebben verdiend. Zoals de formatie rondom éminence grise Arild Andersen. De meer dan opzienbarende saxofonist Marius Neset, pianist Helge Lien en drummer Håkon Mjåset Johansen completeren deze groep. Het predicaat 'supergroep' gaat echter gepaard met torenhoge verwachtingen. Die worden deze avond ruimschoots overtroffen.

Bassist en leider Arild Andersen debuteert in 1970 op het authentieke en krachtige album 'Afric Pepperbird' in het kwartet van Jan Garbarek, Terje Rypdal en Jon Christensen. In deze periode werkt Andersen ook met de Noorse zangeres Karin Krog en speelt hij in de ritmesectie van Amerikaanse muzikanten zoals Phil Woods, Dexter Gordon, Hampton Hawes, Johnny Griffin, Sonny Rollins en Chick Corea. Vanaf 1974 vormt Andersen ook eigen groepen. Anno 2022 heeft de vitale Noorse bassist maar liefst 22 ECM-albums op zijn naam staan. De laatste tijd speelt Andersen vaak met drummer Paolo Vinaccio en saxofonist Tommy Smith. Hun trio-albums 'Mira' en 'In-House Silence' worden alom bejubeld.

Het is betekenisvol dat de bandleider met een mooi, resonerend, karakteristiek contrabasgeluid het concert opent. Tenorist Neset is de eerste muzikant die met een romantisch Amerikaans saxofoongeluid de bassist bijstaat. De lyriek van pianist Helge Lien en de aanzwellende drumpartijen van Håkon Mjåset Johansen doen al vermoeden dat we op een gedenkwaardig optreden afstevenen. De alerte interactie en het ultieme speelplezier blijven bepalend en hebben een stimulerend effect op de individuele en collectieve improvisaties van het Scandinavische kwartet.

De baanbrekende saxofonist Marius Neset speelt vanaf het begin een cruciale rol. Dit concert onderschrijft dat er geen maat staat op de ritmische en harmonieuze inventiviteit van Neset. Zijn spel is niet alleen complex en duizelingwekkend virtuoos; het danst, zwiert, borrelt, kraakt en kan zo nodig zeer sensitief of juist schurend en extravert zijn. Dit betekent niet dat het optreden een onemanshow is. Voortdurend worden intensieve onderlinge muzikale relaties verkend. Bij de in elkaar overlopende stukken stuurt de bandleider velerlei muzikale kleuren en emoties in optima forma. De groep zwerft langs uiteenlopende sferen, ritmes en klankkleuren, zonder ook maar eenmaal gekunsteld te klinken.

Andersen imponeert door zijn nauwkeurige en artistieke spel op de contrabas. Het zangerige en poëtische basgeluid klinkt diep, delicaat en straalt onophoudelijk gezag uit. De bijdrage van pianist Helge Lien is minder uitgesproken dan die van Neset, maar wel vederlicht, elegant en speels. Vol relevante blokakkoorden baant hij zich een weg binnen het collectief. Håkon Mjåset Johansen blijkt in staat tot ragfijne penseelstreken op de drumkit en schuwt, indien noodzakelijk, het overdonderde drumwerk niet.

Het spel van het kwartet vermengt de gecomponeerde globale structuren van Arild Andersen met grenzeloze improvisaties. Het raakt enerzijds de openheid en lichtheid van de muzikale landschappen, de sensibiliteit van de ballad, en anderzijds de rauwe free jazz uit de States. Slechts weinig groepen zijn in staat tot het vertolken van zulke duizelingwekkende tempowisselingen, dramatische en gevoelige uitbarstingen als de Arild Andersen Group. Met een weergaloze Marius Neset in de geledingen.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels: Arild Andersen, concert, Helge Lien, Marius Neset, mei22

(Louis Obbens, 15.5.22) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.