Het Rembrandt Frerichs Trio bestaat al jaren en de samenstelling is nog steeds: Rembrandt op piano, Tony Overwater op contrabas en Vincent Planjer op drums en aanverwanten. Zij stonden te popelen om deze avond weer voor 'echte mensen' te spelen, zoals de naamgever van dit trio aangaf bij het begin van hun concert in de Lindenberg.

Het trio had vóór corona net een nieuwe cd uit: 'Graffiti Jazz'. Daarom stond een tournee in de steigers, die grotendeels in het water is gevallen. Ondertussen hebben de heren wel nóg een cd opgenomen: 'A Wind Invisible Sweeps Through The World'.

Het repertoire bestond uit nummers van beide albums en twee standards die naar eigen inzicht werden gespeeld. Helaas was het concert van korte duur: één set van een uur en tien minuten. Mogelijk omdat de heren de volgende dag naar Madrid zouden gaan voor twee concerten aldaar. Ik vind het wel lekker als er een pauze is, dan kan je een en ander even laten bezinken en een drankje pakken.

De muziek van dit trio is moeilijk in een paar woorden te vatten. Nummers vliegen van ingetogen naar meer uptempo, van alleen één instrument naar alles tegen elkaar in, naar alle instrumenten in hetzelfde ritme. Dit trio speelt ook graag met afwijkende ritmes en klankkleuren. Het is duidelijk dat de heren zich graag laten inspireren door muziek uit het (Midden-)Oosten.

Deze avond werd ik niet teleurgesteld en op dit alles getrakteerd. Het eerste nummer begon zeer ingetogen en ontspon zich tot een heel afwisselend luisterlandschap. Voor mijn gevoel duurde het misschien wel vijftien minuten. Genieten hoe in dit nummer achtereenvolgens piano en bas, bas en drums en drums en piano zich weten te vinden en als een team weten op te trekken, waarbij het overgebleven instrument een basis legt, waarover het team samen een extra laag legt. Schijnbaar moeiteloos is het op andere momenten gewoon 'ieder voor zich', maar zonder dat het chaotisch of onmelodisch wordt. Ik geniet ervan hoe mijn oren en hersenen worden uitgedaagd om goed te luisteren.

Eigenlijk geldt deze beschrijving voor alle nummers die we gehoord hebben en die van eigen makelij zijn. Hoewel ze allemaal anders waren, hebben ze allemaal dezelfde signatuur. De standards die gespeeld werden weken er duidelijk van af. Van mij hoeven deze niet per se, ik vind het eigen werk interessanter. Dat wil overigens niet zeggen dat de standards slecht werden uitgevoerd, zeker niet [zoals te horen was in Duke Ellingtons 'In A Mellow Tone', RED].

Het enige nadeel van het soort muziek dat het Rembrandt Frerichs Trio speelt, is dat het soms zó melodisch en lekker in het gehoor liggend is, dat mijn gedachten afdwalen van de muziek. Dan moet je weer even terug naar het hier en nu worden gebracht. Door de afwisseling binnen de nummers zijn die momenten gelukkig maar erg kort geweest.

Al met al zou ik, als ik de kans had, zeker nog een keer gaan. Hopende dat ze dan wat langer zouden spelen. Om toch het genot van de avond te verlengen (en de heren oneindig te kunnen horen spelen) hebben we na afloop twee cd's gekocht.

Foto: Maarten van de Ven | In de Jazztube hieronder zie je het livestream-concert dat het Rembrandt Frerichs op 14 mei 2021 gaf in Paradox, Tilburg.

Labels: concert, mei22, Rembrandt Frerichs, Tony Overwater, Vincent Planjer

(Armand Fanchamps, 22.5.22) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.