Het duo Mofaya! dat de bovenzaal van Brouwerij Martinus vulde met zijn hemelhelse exploraties, klonk zo levenslustig alsof er nooit een coronacrisis is geweest en er nooit een klimaatcrisis aan zit te komen. Saxofonist John Dikeman en drummer Aleksandar Skoric toeterden en mepten er een van energie barstende Rite Of Fall. Sinds het werk van saxofonist John Coltrane met slagwerker Rashied Ali werd er zelden even hartstochtelijk gepredikt. Niet voor tere zieltjes, nee. Regelmatig gooide Dikeman zijn hoofd naar achteren om de gewenste keelklanken naar buiten te persen. Wanneer hij de - gloednieuwe - bassax ter hand nam ging het meubilair van de tapperij enthousiast meezoemen.

Wie had gedacht en gehoopt dat Jorrit Westerhof er gezien zijn reputatie als wildeman van de gitaar in de tweede helft nog een schepje bovenop zou doen, kwam van een koude kermis in de hel. Hij deed er namelijk alle schepjes weer af. Gezeten achter een tafeltje met een Korg-synth, zeven elektronicadoosjes en een complete spaghetti-bolognese-met-gehakt-en-tomatensaus-extra-gekruid aan bedrading die de apparatuur onderling verbond, creëerde hij verstilde soundscapes. Zijn huidige werk als geluidstechnicus bij het Rotterdamse podium Worm kwam hem van pas bij het temmen van de kromme volts en de stuiterende elektronen. En ik kreeg visioenen van de Paul Bley Synthesizer Show met zangeres Annette Peacock in het Groninger Jongerensentrum Chappaqua (1970? 1971?), waarbij twee meegebrachte technici tijdens de performance voortdurend onder en achter de apparatuur doken.

De duimpiano werd voorzien van echo en kwam in loops terecht, wat de basis vormde van de structuur van Westerhofs muziek. Ook de gitaar, tot dusver toch zijn hoofdinstrument, bleef het grootste deel van de set lijdzaam op de standaard en ondergeschikt aan de knopjes.

Ik vernam dat nogal wat bezoekers moeite hadden met de transformatie van de gitaargodgek naar elektronicaprofessor. Hm. Een artiest moet nu eenmaal te allen tijde alle vrijheid hebben en houden. Of de volgorde van 'voor'- en 'na'programma achteraf gezien niet beter had kunnen worden omgekeerd, tja, dat is voor discussie vatbaar.

O ja, Mofaya! betekent gewoon Mofaya! En verder is het een Zuid-Afrikaans energiedrankje, zo leert Google, dus dat zal het ook wel betekenen.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels: concert, Jorrit Westerhof, Mofaya!, nov21

(Eddy Determeyer, 15.11.21) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.