'Ouwe meuk is altijd leuk' was het motto van het duo Fay Lovsky-Arthur Ebeling zaterdagavond. En zo startte hun recital in het coronaproof theaterzaaltje van Het Rode Hert met 'I'm A Rolling Stone' van Hank Williams, de cowboy van het droeve figuur. Vervolgens kregen we een royale bloemlezing uit het Great American Songbook, die met veel respect en liefde voor het materiaal werd uitgevoerd.

Mij bevalt de no-nonsense aanpak van Het Hert wel. Simpele plastic kuipstoeltjes in drie concentrische kwartcirkels rond het al even sobere podium. Een zwart gordijn als achterwand, et voilà. "Zijn er nog mensen in de zaal die in de pauze een portie bitterballen zouden willen hebben?" informeert Hans Wijngaarden - uitbater, programmeur, technicus, saxofonist en wat al niet van de nering - aan het begin van de voorstelling. "Vier, vijf. Bien, leg ze maar vast in de pan."

We werden voor het zover was vergast op een opmerkelijk breed menu. Wanneer je als tiener gegrepen wordt door singer-songwriters als Joni Mitchell en vervolgens furore maakt in de pop, ben je daarom nog niet verloren voor 'echte' muziek, zo leert de biografie van vocaliste en multi-instrumentaliste Fay Lovsky. Ziet: Laurel & Hardy met The Beau Hunks, de Ukelélé Club de Paris, het North Sea Jazz Festival met gitarist Pat Metheny, filmmuziek, tekenfilms, samenwerking met opera-icoon Claron McFadden, de 'Dreigroschenblues' met composities van Kurt Weill.

Maar ook de palmares van gitarist en zanger Arthur Ebeling mogen er zijn. Debuut bij de legendarische spiegodeliese Groep 1850 in Amsterdam, rock-'n-roll met Jump Dickie Jump en meer en meer country-and-western. Indrukwekkend is Ebelings gitaarspel. De kwalificatie 'meesterlijk' lijkt mij hier wel op haar plaats. Hij kent en verkent alle hoeken en gaten van zijn elektrische gitaar en weet er heel listig zelfs onversneden pedalsteelgitaarklanken aan te ontfutselen. Gewoon met de vingertjes, hè. Basnoten idem dito. En dat hij, met de akoestische gitaar van Lovsky, het complete elektronische orkest van Les Paul en Mary Ford terug weet te toveren is een prestatie van formaat. Van dit unieke pre-rock-'n-rollduo werden zelfs twee covers gespeeld, 'Mockingbird Hill' en 'How High The Moon'. Dan zit het diep, mensen.

De twee zeer contrasterende stemmen vulden elkaar mooi aan. Zo kregen we politiek (in)correcte songs als 'Baby It's Cold Outside' (Lovsky: "de eerste song die door de MeToo-beweging in de ban werd gedaan") en 'Smoke! Smoke! Smoke! (That Cigarette)' op ons bordje. Waarbij kan worden aangetekend dat Tex Williams het in 1947 reeds op de plaat zette. Het mild-satirische nummer was de anti-tabakscampagne van Dokter Meinsma daarmee een paar jaar vóór.

In de pauze bleek ik net te laat voor de bitterballen, dat was dan wel weer jammer.

Foto's: Hammie van der Vorst & Albert van Holthoon

Labels: Arthur Ebeling, concert, Fay Lovsky, nov21

(Eddy Determeyer, 22.11.21) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.