Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Mateloos muzikaal plezier

Cécile McLorin Salvant, zaterdag 6 november 2021, Cultuurhuis de Warande, Turnhout

De grote zaal van de Warande was behoorlijk gevuld in afwachting van het concert van Cécile McLorin Salvant. Zo'n vijf jaar geleden beleefde deze zangeres haar doorbraak en nu, op haar 32ste, heeft ze wereldwijde faam bereikt. Ze wordt gezien als een van de grote vocalisten van dit moment en wordt in een adem genoemd met Billy Holiday, Sarah Vaughan en Ella Fitzgerald. Haar eigenzinnigheid en veelzijdigheid en haar mimiek maken haar tot een bijzondere bühne persoonlijkheid.

McLorin startte het concert indrukwekkend met een reeks eigen composities, te beginnen met het ingetogen 'Fog' en het prachtige 'Obligation', dat op de tracklist staat van haar nieuw te verschijnen album 'Ghost'.

Was McLorin op haar vorige album 'The Window' (2018) nog te horen was met alleen pianist Sullivan Fortner als begeleiding, nu verscheen ze met een uitgebreide band op het podium. En hoewel dat een briljant album was, vond ik die uitgebreidere bezetting erg fijn. Het gaf de ruimte om de veelzijdigheid van McClorin nog beter uit te laten komen. Moeiteloos schakelde ze tussen haar eigen composities, naar eigen hand gezette jazzstandards en een vrije interpretatie van een van Stings onbekendere werken: 'Until'. Ze brengt ook een overtuigende interpretatie van Kurt Weils 'The Black Freighter'. Als McLorin dan ook nog een prachtige blues neerzet, met een sterke inbreng van Marvin Sewell op slidegitaar, gaat het dak eraf in de Warande.

De begeleidende muzikanten leverden keurige, degelijke en gevarieerde ondersteuning zonder al te veel op de voorgrond te treden, met op gezette tijden voor iedereen een solo. Hoewel Alexa Tarantino op de aankondiging vermeld stond als saxofoniste, speelde ze deze avond uitsluitend op dwarsfluit. Soms uitermate passend bij de composities, maar op andere momenten had ik graag de sax gehoord.

Het concert van McLorin was verrassend, geïnspireerd en zeer gevarieerd. Het publiek smulde ervan. Je kon vaak een speld horen vallen en het applaus kwam soms met enige vertraging, alsof men nog even moest landen na een nummer. McLorin kon er dan ook niet omheen om twee toegiften te spelen. En gelukkig zat daar ook weer een schitterend uitgevoerde blues bij, slechts begeleid door Sewell op slide. McLorin lijkt alles aan te kunnen, maar als ze gospel of blues zingt is ze wat mij betreft op haar best.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels: , ,

(Johan Pape, 14.11.21) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.