Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Tot over haar nek in haar liedjes
Izaline Calister, woensdag 20 oktober 2021, Brouwerij Martinus, Groningen

In de 25 jaar of daaromtrent dat ze zingt - ik reken de kindertijd even niet mee - is Izaline Calister niets van haar oorspronkelijke enthousiasme verloren. Niet alleen dringt ze telkens tot het bot van haar liedjes door, ze acteert ze ook, ze leeft ze, ze wordt één met de muziek. Van tijd tot tijd riep ze een gevoel van euforie op, de opluchting die je ervaart wanneer je uit een depressie raakt. Calister is geen vocaliste die je zou moeten vragen voor de achtergrondmuziek voor je receptie.

Was het toeval dat ze haar optreden begon en eindigde met een bossanova, van Tom Jobim en Tom Jobim, respectievelijk? Vermoedelijk wel - maar op de een of andere manier illustreerde het de veelheid aan culturen en stijlen die de Antillen hebben opgezogen. Eigen liedjes in het Papiaments werden woensdag afgewisseld met jazzstandards ('But Not For Me', 'Bernie's Tune') en excerpten uit de songbooks van Toon Hermans (!) en Jaap Valkhoff (!). Percussie heeft ze daarbij niet nodig: in haar stem scholen alle trommels die je maar zou wensen. Soms zette ze die kracht bij door met haar vlakke hand op haar dij te slaan. Of, liever: meppen. Ik moest denken aan wat r&b-vocaliste Ruth Brown ooit vertelde. Die had een tijd de gimmick, met een tamboerijn op haar been te slaan. Bij het naar bed gaan kon ze constateren of het een goed opreden was geweest. Dan was die dij bont en blauw.

Calister werkt al jaren samen met gitarist Ed Verhoeff. Een man die zijn 'Spaanse' lijnen alle kanten op laat gaan. De toevoeging van Angelo Verploegen op bugel was een vondst. De unisono lijnen van bugel en stem pakten verbluffend mooi uit. Alsof Angelo de klankkast was van Izaline. Daarbij wist hij de expressie van zijn fluwelen instrument van tijd tot tijd te verhogen door die met vleugjes valse lucht extra kicks te geven. Het toeval (andermaal) wilde, dat de schaduw van zijn hoofd precies samenviel met het portret van zanger David Bowie achter hem. Alsof die daardoor weer even tot leven kwam. Ook hij zal van het gebodene hebben genoten.

Tussen neus en lippen door kregen we van Calister ook nog een lesje vaderlandse geschiedenis. Haar 'Tula' was een eerbetoon aan de gelijknamige vrijheidsstrijder die in 1795 een grote slavenopstand op Curaçao organiseerde. Vanwege zijn moed en zijn intellectuele gaven groeide hij uit tot een nationale held - en werd hij op gruwelijke wijze geëxecuteerd.

Foto: Hammie van der Vorst

Labels: concert, Izaline Calister, okt21