'Tuur Florizoone solo, met zijn nieuwe trio met drummer Etienne Plumer en bassist Nicolas Fiszman én met zijn trio Tricycle', zo luidde de oorspronkelijke aankondiging van het Pelt Jazz-concert in CC Palethe.

Het concert zorgde bij aanvang al meteen voor een verrassing, zowel in de opstelling van de muzikanten als in de uitvoering van hun programma. Alle muzikanten kwamen gelijktijdig het podium op en namen plaats in een halve cirkelboog. Deze opstelling maakte al snel duidelijk dat het vaste trio Tricycle dat Florizoone heeft met Vincent Noiret en Philippe Laloy en zijn nieuwe trio met Plumer en Fiszman één geheel vormden en zich niet voordeden als afzonderlijke entiteiten. De accordeonist fungeerde hierbij als een gemeenschappelijke connector tussen hemzelf en de andere muzikanten. Met subtiele signalen maakte hij duidelijk wie aan beurt kwam. Dat gebeurde vloeiend en elke muzikant kreeg ruimte en vrijheid om spontaan zijn invulling te doen.

Niet alleen de opstelling op het podium was verrassend, ook het ganse programma bleef de aandacht trekken. Wat te denken van twee bassisten - contrabas en basgitaar. Een vondst die perfect werkte. Geen enkel moment zaten de heren elkaar dwars, maar mede door de afwijkende klankkleur was het een genot om naar te luisteren. Naast de beproefde Tricycle-eenheid verdient drummer Etienne Plumer lof voor zijn ingetogen maar zeer ter zake doende bijdragen.

Natuurlijk kennen we Florizoone van zijn filmmuziek - 'Aanrijding in Moscou', 'Brasserie Romantiek', 'L’Amour des Moules' en andere bezettingen als Oliver's Cinema en Massot, Horbaczewski en zoveel meer. Maar wie vanavond dacht een letterlijke kopie te horen van zijn bekende melodieën, had het mis. Met zijn Bugari bracht hij vanavond een schat aan vernieuwende en originele accordeonklanken die het publiek in een flow brachten van dans en beweging, van stilte naar explosie, van weemoed naar vervoering. Dat alles volkomen organisch met Florizoone solo, in duo, trio en tutti. Kortom hier stond een hecht collectief met zichtbaar speelplezier en grote muzikale klasse op het podium.

De muzikanten hadden er duidelijk zin in en speelden met volle overgave. Het bewijs dat concerten na een lange periode van lockdown levensnoodzakelijk zijn, werd hier geleverd. De passie om te kunnen spelen bleef het publiek vastgrijpen. Improvisatie en uitdaging waren troef, maar ook de soberheid en oprechtheid raakten het publiek.

Florizoone verwees ook nog naar het legendarische concert met zijn band Mixtuur bij de opening van het JazzCase-seizoen in Dommelhof in 2011, een project in samenwerking met JazzLab Series. Hij bedankte programmator Cees van de Ven voor diens doorzettingsvermogen om, ondanks de moeilijke situatie binnen de culturele sector, de passie te behouden om te blijven programmeren en speelkansen te creëren voor muzikanten.

Na het concert was er een cd-signeersessie waarbij Florizoone tekende met 'N°10!', een verwijzing naar het tiende nummer op de cd 'Night Shift' met de titel 'Omdat Ik Van Je Hou', een Florizoone-versie van het gelijknamige nummer van Raymond van het Groenewoud. Jawel Tuur, het publiek houdt ook van u en keert met een opgeladen batterij voldaan naar huis terug.

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.

Labels: concert, okt21, Tuur Florizoone

(Gerda Boel, 29.10.21) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.