Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

In memoriam / Jazztube
Jon Hassell

Op zaterdag 26 juni overleed op 84-jarige leeftijd trompettist en componist Jon Hassell.

Gedurende zijn lange carrière waardeerde Hassell eclecticisme en experiment. Zijn eerste prominente release was het album 'Fourth World, Vol. 1: Possible Musics' (1980), een samenwerking met de Engelse artiest en producer Brian Eno. Door criticus Robert Christgau beschreven als "esoterische omgevingskitsch" en door Hassell zelf als "een verenigd primitief-futuristisch geluid dat kenmerken van etnische wereldstijlen combineert met geavanceerde elektronische technieken". De opname werd gedomineerd door Hassells bijzondere trompetwerk, te midden van tapeloops, lagen percussie, elektronica en effecten.

In 1980 was Hassell te horen op het gevierde album 'Remain In Light' van Talking Heads, en in latere jaren werkte hij met een breed scala aan artiesten, waaronder Peter Gabriel, David Sylvian, Ry Cooder, Jackson Browne, Tears For Fears, Ani DiFranco, Ibrahim Ferrer en producer Hal Willner.

Hassells eigen carrière als (co-)leider startte in 1977 met het album 'Vernal Equinox', waarop de ideeën te horen zijn die hij daarna als Fourth World zou bestempelen. Zijn definitie van die term bleef fluïde, maar in de kern beschreef het een stijl die moderne technologie omarmt en plaatst binnen een intercultureel kader, niet gebonden aan specifieke muzikale tijdperken.

Meer cryptisch schreef Hassell ooit over zijn concept: "Fourth World is an entire week of Saturdays. It's about heart and head as the same thing. It's about being transported to some place which is made up of both real and virtual geography."

Jon Hassell werd geboren op 22 maart 1937 in Memphis, Tennessee, waar hij een vroege liefde voor bigbandjazz ontwikkelde. Hij begon cornet te spelen en vervolgens trompet. Later behaalde Hassell een master in moderne klassieke compositie aan de Eastman School of Music in Rochester, New York. Hij bestudeerde zowel de jazztrompetstijlen van Miles Davis en Chet Baker als de baanbrekende vroege elektronische muziek van Karlheinz Stockhausen. In de jaren zestig en zeventig werd Hassell beïnvloed door avant-gardisten als Terry Riley en LaMonte Young.

Al vroeg begon Hassell de toepassing van elektronica op zijn trompetspel te onderzoeken, waarbij het natuurlijke geluid van het instrument vaak zodanig werd veranderd dat het niet langer leek op een hoorn die werd aangedreven door de adem van een mens. Hij raakte gecharmeerd van Indiase klassieke muziek en streefde ernaar raga's op trompet te interpreteren. Later introduceerde hij Afrikaanse, Pacifische, Zuid-Amerikaanse en Aziatische elementen in zijn muziek.

In de jaren tachtig verkende Hassell verschillende muzikale stijlen tegelijk, waarmee hij zijn eigen creaties uit de Fourth World verder ontwikkelde. Zijn trompetpartijen zijn te horen op diverse opnamen van progressieve popartiesten. Hij trad op op het eerste WOMAD-festival, het geesteskind van Gabriel, in 1982. Een tweede album, geproduceerd door Eno, dit keer in coproductie met Daniel Lanois, verscheen in 1986: 'Power Spot', een van de twee Hassell-albums die door het ECM-label werden uitgebracht. 'Seeing Through Sound', Hassells laatste studioalbum, verscheen in 2020.

In de Jazztube zie je een deel van het concert dat Jon Hassell gaf tijdens het festival Jazz Onze+ in Lausanne in oktober 2009.

Bron: JazzTimes | Foto: Henryk Kotowski

Labels: in memoriam, jazztube, Jon Hassell