Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Festival
Vijf glanzende vruchten
Alto For Two ft. Kika Sprangers & Irene Reig, zaterdag 21 november 2020, Amersfoort Jazz Online, De Lieve Vrouw, Amersfoort

Amersfoort Jazz Online presenteerde 19 Dutch World Jazz-acts voor een internationaal kijkerspubliek online. Daarbij lag de nadruk op eigenzinnige vrouwen in de muziek, die we in een serie van vier recensies de revue laten passeren. Vandaag deel twee.

Vol verwachting nestelen we ons zaterdagavond 21 november voor het scherm, samen met een bevriend echtpaar, waarvan de man een jazzkenner is en de vrouw meer gecharmeerd van andere muziek. We eten en bespreken de coronamaatregelen, maar ook de aanstaande concerten en het thema vrouwen in de muziek, aangezwengeld door een recente VPRO-podcast, een concert van Alban Lotz in het Beauforthuis en de voorgesprekken aan tafel van het online Amersfoort Jazz Café.

Het project Alto For Two, een initiatief van festival Amersfoort Jazz en haar Spaanse partners (waaronder Jazz Terrassa) brengt vijf unieke talenten bij elkaar, waarvan twee uit Nederland, twee uit Spanje en een uit Zuid-Korea. Alto For Two heeft naar verluidt als achterliggende bedoeling de jonge vrouw in de hedendaagse jazz te profileren. Wij nemen het met een korreltje zout. Mogelijk is het een kapstok om de muziek aan op te hangen, bedoeld om de subsidiabiliteit van het project mee te legitimeren, zoals we wel vaker zien in de Nederlandse top-down gereguleerde sector. Sprangers en Reig zelf willen waarschijnlijk gewoon hun muziek ten gehore brengen, zonder gekunstelde bijbedoelingen en opgelegd engagement. Het zou ook een beetje overdreven zijn voor de muzikale freules voor wie in Nederland met fluwelen handschoenen de rode lopers worden uitgerold, om opeens heel feministisch uit de hoek te komen. Wij houden het erop, dat Kika en Irene gewoon graag hun eigen muziek willen maken, non-conformistisch en genderneutraal, omdat ze nu eenmaal die intrinsieke artistieke neiging hebben.

We hebben wel te doen met het vijftal. Door de crisis zijn tal van internationale concerten doorgestreept en werd grote hinder in aanloop naar dit enige optreden ondervonden. Er kon nauwelijks gerepeteerd worden en tijdens het concert spelen ze (elkaars composities) in feite voor de eerste keer samen. De kans bestaat in dat soort onvoorbereide vuurdopen dat de muziek niet tot volle bloei komt en tevens dat de visuele concertbeleving ontsierd wordt door naarstig leeswerk en meters partituur. Maar gelukkig is het niveau van alle musici in dit ensemble buitengewoon hoog en hebben met name de Amsterdamse alumni hun gezamenlijke metertjes gemaakt.

Saxofoniste Kika Sprangers geldt als het meest vooraanstaande talent van Nederland. In Alto For Two speelt zij behalve altsax ook sopraan, en die momenten waren naar onze smaak het fijnst. Niet alleen grossiert zij met bedachtzame lijnen op zuivere toon, de volle sound zorgt voor balans in de arrangementen. Want, zoals onze vriend al opmerkte voorafgaand aan het optreden: "Eén alt is meestal meer dan genoeg!" Het was zijn eerste keer dat hij Sprangers live zag spelen en om de aangename verrassing toe te lichten vertellen wij dat zij alom wordt gelauwerd met prijzen en nominaties, sectieleider was bij het Young Metropole, de grote podia beklimt met haar eigen ensembles of als gast bij de oude meesters, binnenkort Artist in Residence is van TivoliVredenburg Utrecht en speelt met het Metropole Orkest. Onze vriend knikt instemmend, onder de indruk. Alleen haar dansjes vindt hij not done in jazz.

Ook de Catalaanse saxofoniste Irene Reig is geloofd en geprezen (Master in Jazz Performance en Dutch Jazz Competition), maar meer bescheiden. Zij maakt wat zij enigszins tekortschiet aan uiterlijke flair goed met integere soli van de bovenste plank, geïnspireerd door Sonny Stitt, aldus onze kenner, met soms een snufje Coltrane. Zij is een altist met een rondborstig geluid van een tenorist. Bassist Thomas Pol - die al een album opnam in New Orleans - is een revelatie en speelt met de tong uit zijn mond, navigerend als een oude meester. Pianist Xavi Torres, het paradepaardje van het CvA - die het predikaat talent inmiddels ontstegen is en ook als solopianist op het festival floreert - kwam helaas iets te weinig solistisch aan bod. Wel gaf hij op zijn eigen wijze invulling aan de meesterlijke compositie van Sun-Mi Hong 'Thoughts To Be Spoken', door akkoorden te drummen op het klavier. De Zuid-Koreaanse drumster zelf, Artist in Residence tijdens het festival, is een lust voor het oor en het oog, met haar smaakvolle en veelzijdige invulling en dynamiek de gedroomde slagwerker van elk post bop ensemble. Ons oordeel was unaniem: vijf glanzende vruchten gerijpt aan onze conservatoria in Amsterdam, Utrecht en Rotterdam, een prachtig visitekaartje namens de Dutch World Jazz.