Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
![]() Festival Amersfoort Jazz Online presenteerde 19 Dutch World Jazz-acts voor een internationaal kijkerspubliek online. Daarbij lag de nadruk op eigenzinnige vrouwen in de muziek, die we in een serie van vier recensies de revue laten passeren. Vandaag het vierde en laatste deel. Na de uitgebreide aandacht in Jazzism, de landelijke dagbladen, de NPO-televisie en zo'n beetje alle radioprogramma's, podcasts en webmagazines die er zijn, is het verhaal van Sun-Mi Hong gevoeglijk bekend. Zij groeide op in kerkelijke kringen in Zuid-Korea en moest hemel en aarde bewegen om op drumles te mogen. Ze kwam naar Nederland om te studeren aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze het eerst heel moeilijk had, omdat ze geen Engels kon. Spoedig werd haar talent erkend door haar docenten en medespelers en werd ze op handen gedragen en overstelpt met loftuitingen en beloningen. Het festival Amersfoort Jazz maakte haar tot Artist in Residence en liet haar optreden met Alto For Two en haar eigen SMH Quintet. Het waren a priori hoogtepunten in haar jaar, want de crisis haalde een genadeloze streep door de internationale tournee van 60 concerten.
Het materiaal kwam van het album 'A Self Strewn Portrait'. Een suite opgebouwd uit 10 compositorische pareltjes; de gelaagde muziek bevindt zich op het kruispunt van impressionisme en expressionisme. Uitgebalanceerde, vernieuwende, organische post-bop-almost-free-jazz, waarbij de uiteenlopende kwaliteiten van het vijftal tot het uiterste benut worden. De muziek is als een organische suite, vanuit stilte evoluerend tot grof geweld, dan weer deinend op dromerige repetitie van Ravelliaanse akkoorden, met uitgestrekte melodielijnen. Subtiel polyritmisch, spelend met klankkleur, reliëf en ruimte. De aimabele drumster leidt haar manschappen met straffe hand door haar muziek. Enigszins gekromd en voorovergebogen, met de ogen dicht en waar nodig de tong tussen de lippen geperst, verorbert zij haar drumstel met een verrassende intensiteit. In haar spel verenigt zij op indrukwekkend innovatieve wijze elementen die wij alleen kennen van de grote slagwerkers, waarvan zij zelf het merendeel niet schijnt te kennen. Accelererende fills, prikkelende ghost notes, elitaire tikjes op de rand, ruisende bekkens, zingende toms. Alles zit erop, alles komt voorbij, zo ook de traditionele buk-drums in het nummer 'Kasi', door Amersfoort Jazz gebombardeerd tot anthem van het festival.
Foto's: Nico Brons Labels: Amersfoort Jazz Online, festival (Storm Bakker, 27.12.20) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Redactieadres: Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |