Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Cd's
Nicole Mitchell portret - deel 2
Nicole Mitchell's Black Earth Ensemble - 'EarthSeed' (FPE, 2020)
Opname: 22 juni 2017
Nicole Mitchell & Moor Mother - 'Offering - Live At Le Guess Who' (Don Giovanni, 2020)
Opname: 10 november 2018

Vandaag het tweede deel van een portret van Nicole Mitchell, waarin we twee projecten onder eigen naam van deze veelzijdige fluitiste belichten.

'EarthSeed' maakte Mitchell samen met haar eigen Black Earth Ensemble en de componiste, zangeres en in live-elektronica gespecialiseerde Lisa E. Harris. De twee brengen met dit conceptalbum een hommage aan de in 2006 overleden zwarte schrijfster Octavia E. Butler, die in de jaren 90 een aantal verontrustende romans schreef over het verval van de VS. Romans die helaas getuigden van een vooruitziende blik, zoals we op dit moment ook zelf kunnen constateren. Met verder zanger Julian Otis, violiste Zara Zaharieva, celliste Tomeka Reid, trompettist Ben LaMar Gay en percussionist Avreeayl Ra, weten de twee hun verhaal op ongemeen boeiende wijze voor het voetlicht te brengen. Een zeer spannend album, met de allure van een opera, waarin de sfeer van verval in iedere noot doorklinkt. Neem als voorbeeld 'Biotic Seeds' en de wijze waarop hier de stem van de vertellers, Harris en Otis, wordt gecombineerd met de klank van LaMar Gay's trompet en Zaharieva's viool. Of neem het duidelijk Afrikaans georiënteerde, zeer ritmische 'Yes And Know', met onder meer een fabelachtige fluitsolo. Een ander hoogtepunt vormt het onvervalste staaltje stemkunst in 'Phallus And Chalice' en let dan ook zeker op de ondersteunende rol van de instrumenten in het geheel.

En dan is er tot slot nog het optreden van twee jaar geleden op Le Guess Who, samen met dichteres en voordrachtskunstenaar Camae Ayewa, beter bekend onder de naam Moor Mother, door Don Giovanni Records uitgebracht onder de titel 'Offering'. Ook hier brengen de twee met kracht een politiek statement, al begint 'Up Out Of The Ugly' instrumentaal met een delicate fluitklank en golven elektronica, tot we Moor Mother horen: "so much ugly" zingt ze te midden van spookachtige elektronica. Drie sterke, intense en overrompelende stukken, met het tweede, het zeer indringende 'Vultures Laughing', als verontrustend hoogtepunt. Moor Mother zingend, pratend met dreigende stem, ondersteund door al even dreigende noiseklanken. Bijzonder is ook de elektronica in 'Prototype Eve', deels psychedelisch surrealistisch en deels verontrustend. Ongeschikt voor tere zielen, maar dat geldt voor dit gehele optreden.