Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Ep / Cd
Roest - 'Inloopmuziek' (eigen beheer, 2020)
Rok Zalokar Trio - 'Port Songs' (Modigo, 2019)
Opname: 2-4 juli 2018

In februari 2017 besteedde ik op mijn blog Nieuwe Noten aandacht aan de titelloze debuut-ep van het uit Rotterdam afkomstige Roest, het vehikel van slagwerker Ruud Voesten. Onlangs verscheen het vervolg, 'Inloopmuziek', met wederom vijf straffe, maar ook zeer intense nummers. Inmiddels is Roest overigens van kwartet uitgegroeid tot kwintet met de komst van een tweede gitarist, Jelle Roozenburg, en vervangt Joël Botma Tom Ridderbeekx als trompettist.

Wat eveneens veranderd is, is het geluid van deze band. Dat houdt weliswaar nog steeds het midden tussen stevige rock en jazz, maar het klankbeeld is wat meer opgeschoven naar het laatste. Opener en titeltrack 'Inloopmuziek' draagt nog steeds dat dubbele in zich: funky gitaarspel op een niet misselijk ritme, een gloeiende intense solo, maar ter afwisseling ook intens lyrisch trompetspel van Botma. 'Logan' is meer jazz dan we tot nu toe van Roest gewend zijn. Na spannend inleidend spel horen we een wederom lyrische Botma, afgewisseld met al even melodieus gitaarspel. Langzaam lopen de klanken steeds verder in elkaar over tot een harmonieus geheel. Dat geldt ook voor de ballade 'Phoenix', waarin we eveneens Botma horen schitteren, maar waarin zeker ook de rol van Voesten opvalt met zijn ongedwongen spel. Met 'Bob' haken we weer overduidelijk aan bij de rock: stomend gitaarspel, sterk ritmisch slagwerk en dito basspel. Hetzelfde geldt voor 'The Art Of Shaving', al speelt de trompet van Botma een grote rol in dit stuk.

Voesten is ook een van de leden van het mede in Rotterdam residerende Rok Zalokar Trio, samen met bassist Fongara. Zalokar zelf speelt piano. In 2018 speelden ze in Ljubljana, opnames die werden uitgebracht onder de titel 'Port Songs'. Het toont de veelzijdigheid van Voesten dat hij zich bij een in alle opzichten 'klassiek' pianotrio eveneens thuis voelt. In de lange opener 'Earth From Space' ontdekken we dat pianist Zalokar, van wie ik eerlijk gezegd niet eerder hoorde, prachtige melodieën tevoorschijn kan toveren. Mooie, romige loopjes serveert hij, terwijl Fongara en Voesten op doeltreffende wijze piketpaaltjes slaan. Qua stijl doet het wel wat aan dat veel bekendere Poolse trio van Marcin Wasilewski denken, net zo beeldend en poëtisch. 'Village Blabbermouth' maakt die associatie overigens weer ongedaan, dit is veel te ongestructureerd voor Wasilewksi. Een aantrekkelijk, puntig nummer, waarin de klanken van de drie instrumenten heerlijk met elkaar botsen. Al even grillig is het spel in de ballade 'Perfect Man' en let dan zeker ook op de combi Zalokar-Voesten.

Het weer sterk melodieuze, maar ook ritmisch stuwende 'Dark Matter' heeft alles in zich om een klassieker te worden en al luisterend vraag ik me af hoe het kan dat ik dit trio nog niet kende. Temeer daar het debuutalbum 'Vol. 1' reeds uit 2013 stamt en toen werd genoemd als een van de beste albums binnen de Sloveense jazz, Zalokars thuisbasis, onder andere resulterend in de uitreiking van de Jazzon Award voor best Slovenian jazz composition. Tevens won hij, eveneens in 2013 de Jazzon Live Competition met juist dit trio. 'Joy With Joyce' is al even sterk met dat gebroken ritme en die puntige lijnen, terwijl hij ons met 'P.S. Taal' weer op onvervalste muzikale poëzie trakteert. Een stuk dat overigens met name zo sterk is door de onmisbare bijdragen van Fongara en Voesten. Van Roesten was ik al fan, nu ben ik het ook van Zalokar en Fongara.