Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
Cd The OGJB Quartet - 'Bamako' (TUM, 2019) Opname: 2 juli 2016 Het OGJB Quartet mag je gerust een supergroep noemen. De vier leden hebben samen bij elkaar zo'n 220 jaar jazzervaring achter de rug! Het is 2015 als bassist Joe Fonda en drummer Barry Altschul, die in het FAB Trio en 3dom Factor al zo'n tien jaar samenwerken, op het idee komen van een nieuw trio. Fonda, die net een tour achter de rug heeft met het Generations Quartet, wil graag verder werken met altsaxofonist Oliver Lake. Een gemeenschappelijke vriend, Kunie Mwanga, brengt hen vervolgens op het idee trompettist Graham Haynes erbij te vrager en er een kwartet van te maken. En zo maakte op het Winter Jazz Festival van 2016 het OGJB Quartet zijn debuut en ligt er nu een eerste album: 'Bamako'. Een goede biografie geven van deze vier mannen - het uitmuntende boekje bij de cd doet het zeer uitgebreid - is hier natuurlijk ondoenlijk. Maar een paar hoogtepunten mogen we niet onvermeld laten. Lake is het meest bekend geworden door het World Saxophone Quartet, naast talloze eigen bands. Haynes was samen met Steve Coleman de oprichter van Five Elements. Altschul werkte intensief met Paul Bley, Anthony Braxton, Chick Corea en Sam Rivers, om maar een paar namen te noemen. Fonda kennen we van zijn samenwerking met Wadada Leo Smith, het Mosaic Sextet, zijn projecten met Braxton en nog heel veel meer. "The music on this recording sings and strolls down the street, it swings, it dances, it swirls around your body like water and it grooves with a deep sense of its musical history. We feel that a perfect synergy is found within this quartet. What more could we ask for?" Aldus Fonda over dit album. Zo'n statement maakt natuurlijk nieuwsgierig naar dit 'Bamako', dat voor het grootste deel werk uit die lange carrières van deze mannen bevat, gestoken in een nieuw jasje en aangevuld met twee groepsimprovisaties onder de titels 'OGJB 1' en '2'. Het album opent met Fonda's 'Listen To Dr. Cornel West', een soort van hommage aan deze filosoof, criticus, activist en hiphopartiest. Altschul en Fonda zetten met stomend slagwerk en dito spel op de bas het geheel direct op scherp. Zo leggen ze een mooie bodem voor de messcherpe en zeer flamboyante partijen van Lake en Haynes. Dat dit een stuk van Fonda is, blijkt ook uit de lange en razend swingende bassolo verderop in het stuk. Als Lake en Haynes weer invallen is dat met krachtige, unisono geblazen lijnen, waarna we Haynes horen in een prachtig lyrische solo op die alsmaar stomende ritmesectie. De titeltrack 'Bamako' is van Haynes. Het is in twee opzichten een opvallend stuk. Ten eerste omdat Haynes hier de dousn'gouni bespeelt, een snaarinstrument uit West-Afrika, ten tweede omdat Lake hier een tekst van hemzelf voordraagt en er in dit nummer dus geen noot geblazen wordt. Maar het is wel een prachtig uitstapje naar dat deel van de wereld waar de oorsprong van de jazz ligt. Met 'Be Out S’Cool' zijn we weer terug bij Altschul - te horen aan dat wederom stomende slagwerk - en worden we getrakteerd op energieke solo's van Lake en Haynes, waarbij beide musici vrolijk buiten de lijntjes kleuren. In Lake's 'Stick' spelen de beide blazers in razend tempo een zeer energiek spel van aantrekken en afstoten, terwijl 'GS #2' zich kenmerkt door een meeslepend ritmische structuur waarin we de maker van het stuk, Fonda, duidelijk herkennen. De blazers sluiten er met lange harmonische lijnen op aan. Daarnaast is er ruimte voor een solo van Altschul, klinkend als rollende donder. Mooi klinkt aanvankelijk de afwisseling tussen de twee blazers in Altschuls 'Just A Simple Song': een fijnzinnig, zeer harmonieus patroon van Haynes, meebewegend met de ritmesectie en Lake die hier ogenschijnlijk ongestructureerd tussendoor piept. Verderop kiezen ze allebei het harmonieuze pad, een moment van intimiteit. Aansluitend horen we twee stukken van Lake: 'Is It Alright?' en '3 Phrases 09'. Twee zeer enerverende stukken, waarin de blazers een prominente rol vervullen. Fonda ontvlamt met een onstuimige bassolo in het laatste stuk. Dan volgen die twee improvisaties waarin het er een stuk minder gestructureerd aan toe gaat, vanzelfsprekend. Het is de slagroom op deze heerlijke taart. Foto Barry Altschul: Willem Schwertmann Labels: cd (Ben Taffijn, 10.3.20) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |