Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Uitdrukkingsloos en zonder climaxen
Or Bareket Quartet, vrijdag 17 januari 2020, Paradox, Tilburg

De Israëlische bassist en componist Or Bareket behoeft introductie. Hij is op jeugdige leeftijd geïnspireerd door het virtuoze, elektrische basspel van wijlen Jaco Pastorius, maar schakelt later over naar het natuurlijke geluid van de contrabas. Zoals zo velen voor hem verhuist Bareket naar het jazzmekka New York en gaat samenwerkingsverbanden aan met gearriveerde muzikanten, waaronder Chris Potter en Peter Bernstein. Ook maakt hij kennis met de nieuwe garde, waaronder Yotam Silberstein. Or Bareket is opgegroeid in zowel Tel Aviv als Buenos Aires en staat inmiddels bekend als een van de meest veelzijdige, jonge jazzbassisten. De contrabassist heeft recent zijn tweede album '33' uitgebracht, met pianist Nitai Hershkovits, gitarist Shachar Elnatan en drummer Daniel Dor. Vanzelfsprekend is hij vertrouwd met de Afro-Amerikaanse jazztraditie, maar put hij ook uit de ruif van mediterrane, Latijns-Amerikaanse en Noord-Afrikaanse volksmuziek. Zijn kwartet bestaat in Paradox uit Nitai Hershkovits op piano, Charles Altura op elektrische gitaar en Savannah Harris op drums. In een drukbezocht Paradox maakt Bareket zijn reputatie helaas niet waar.

Or Bareket maakt duidelijk dat zijn technische baggage op de contrabas meer dan adequaat is. De bassist is gedreven en toont nadrukkelijk zijn wilskracht door ruim de tijd te nemen om zijn composities met een solo te openen. Nitai Hershkovits, bekend geworden door zijn bijdrage aan het trio van contrabassist Avishai Cohen, speelt met doordachte ingetogenheid, evenwichtig en met het accent op de melodie. Zijn elegante maar berekende klavierspel toont verwantschap met de klassieke pianomuziek. Charles Altura speelt nagenoeg het hele optreden identieke, langdurige legato lijnen. Savannah Harris houdt en ondersteunt het ritme. De drummer mist vele kansen om het concert ritmisch smoel te geven en de dynamiek op te schroeven.

Slechts twee keer komt het kwartet verrassend uit de hoek. In een nog titelloze nieuwe compositie wordt eindelijk, met gevoel voor ruimte, spanning gegenereerd. Dit keer blinken de gespeelde, plichtmatig gespeelde noten op de piano niet uit van overdaad, maar zijn deze spaarzaam, emotioneel en raak geplaatst. In deze compositie voegt Altura kortstondig meer sustain toe aan zijn overwegend kleurloze en montone gitaarspel. Het nummer versnelt onverwacht en de kortstondige afwisselingen tussen snelle pianopassages en korte gitaarlicks doet de hoop op meer levendigheid toenemen. IJdele hoop! Een oproep uit het publiek voor een snel, spannend stuk is dan ook veelzeggend. Or Bareket belooft plechtig hier gehoor aan te geven, maar hanteert keurig zijn geplande setlist. In de toegift gooit Savannah Harris wat meer schroom van zich af en weet de tot dan toe braaf musicerende drummer de tomtoms en bekkens nadrukkelijker te raken. Hierdoor wordt eindelijk de dynamiek naar een verdienstelijk niveau opgeschroefd.

Jammer genoeg zijn deze voorbeelden uitzonderingen die de regel bevestigen. Dat wat beklijft zijn de uniforme composties en solo's die onderling veel verwantschap tonen. Het optreden is uitdrukkingsloos, spanningsloos en de broodnodige climaxen blijven uit.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels: ,

(Louis Obbens, 28.1.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.