|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert All Ellington alle kleuren zaterdag 28 december 2019, Bimhuis, Amsterdam Het oeuvre dat pianist en bandleider Duke Ellington in zo'n zes decennia bij elkaar schreef, een verbijsterende schatkist van duizenden composities, blijft een onuitputtelijke bron voor muzikanten en liefhebbers. En zeker voor cornettist Eric Boeren. Zijn All Ellington-orkest speelt elke maand in de Amsterdamse Zaal 100, incidenteel op festivals en elk jaar in het Bimhuis. Er worden regelmatig 'nieuwe' stukken op de lessenaars gelegd en de muzikanten zelf vervaardigen ook eigen composities, zodat elke uitvoering fris is. Van de eigen stukken viel zaterdag vooral 'Dan Op De Fiets’ van tenorist Natalio Sued op, naar verluidt geconcipieerd na een grondig bezoek aan een tapperij. Het werd op plastische wijze verbeeld door pianist Oscar Jan Hoogland, die zijn krukje ondersteboven tot een rudimentair rijwiel recycleerde en er zo het podium op rondroste. Een andere eigen compositie, 'Wailing Years' (?) bevatte een ragfijn door de rieten geweven einde. Maar dit deel van het repertoire - de band werd daarvoor herdoopt tot All Us - vormt slechts een klein segment van het geheel. Van Ellington zelf werden bekende en onbekende ('Sweet Mama', 'Azalea') werken gespeeld; de vertrouwde stukken kregen óf een getrouwe óf een vrije vertolking. Zo bleef de band in composities en arrangementen als 'Rockin’ In Rhythm', 'I Like The Sunrise' en 'Jack The Bear' dicht bij het origineel. Die nummers waren van huis uit al aardig volmaakt, daar hoef je niet zo gek veel aan te vertimmeren. 'Azure' kreeg een pakkende stemmige intro. Als een pauw spreidde het orkest zijn kleurenpracht; hier kwam de akoestische dynamiek van de blazers mooi tot haar recht. Een van de sonnetten uit 'Such Sweet Thunder' werd door de polyfone mangel gehaald, zodat we in de buurt van Charles Mingus belandden. Baritonblazer Guiseppe Doronzo, die als solist grote indruk maakte met zijn koninklijke volle en diepe geluid, speelde in de meeste nummers eerste stem in het saxofoonkoor. Maar soms was het de benjamin van de band, Mo van der Does, die op klarinet de toon aangaf, waardoor een volledig andere sound werd geschilderd. Overigens viel die laatste met bijzonder krachtig solowerk op de alt op, waarbij hij níet aan Johnny Hodges refereerde - zoals je wellicht zou verwachten. Doronzo was diep in de ziel van Harry Carney gekropen en iets dergelijks gold voor trombonist Joost Buis (Juan Tizol) en Eric Boeren (Cat Anderson, in 'Happy Go Lucky Local'). Concertfoto: Hammie van der Vorst (Eddy Determeyer, 1.1.20) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
