Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd's
Hubro Label Night Part 1
Skarbø Skulekorps - 'Skarbø Skulekorps' (Hubro, 2019)

Opname: 17-18 december 2018
Jo Berger Myhre & Ólafur Björn Ólafsson - 'Lanzarote' (Hubro, 2019)
Mats Eilertsen - 'Reveries And Revelations' (Hubro, 2019)


De Noorse experimentele muziek, de term 'jazz' dekt de lading bij lange na niet, heeft met Hubro Music al jarenlang een uitstekende vertegenwoordiger. Dat LantarenVenster op 31 oktober een Hubro label night organiseert, is dan ook een prima keuze. Drie bands zullen er te horen zijn: Building Instrument, Bushman's Revenge en het Erlend Apneseth Trio. Van alle drie verschenen onlangs ook nieuwe albums. Maar dwars als we zijn - we lijken wel Hubro Music - bespreken we die later, samen met het verslag van de avond en besteden we hier nu, verdeeld over twee recensies, aandacht aan zes andere releases, om het Hubro-portret nog wat breder te trekken en de grote mate van verscheidenheid zichtbaar te maken.

En laten we dan maar direct met het meest bizarre album beginnen. Het titelloze debuut van Skarbø Skulekorps, het nieuwe septet van drummer Øyvind Skarbø. De foto op de hoes suggereert een fanfare. En ja, die krijgen we, maar ook een bigband, discomuziek, close harmony, zomerse rock, soul, doowop, funk, onversneden jazz, rock... ja, wat eigenlijk niet! Het is de verdienste van Skarbø dat hij deze overvloed aan muzikale stijlen aan elkaar weet te breien, van een ruggengraat weet te voorzien en er zonder meer mee weet te overtuigen. Beluister het heftig stomende 'Turnamat' en u bent verkocht. Klarinettist Eirik Hegdal mag met een bezwerende solo 'Pilabue' aftrappen, dat al snel omslaat in een melig jaren 70-deuntje dat door de drie blazers, met naast Hegdal Signe Emmeluth en Stian Omenas, met veel schwung wordt benaderd. Ook 'Farrier And The Hoof' vangt aan met ingetogen blazersklanken, maar wel voorzien van een onwaarschijnlijk dwars element, waarna ook hier Skarbø en de zijnen erin slagen om muzikaal verwarring te creëren. Een dwars en tegelijkertijd bijzonder album, of de complete collectie Hubro-albums tegelijkertijd in de speler is beland.

Dat 'Lanzarotte', het tweede album na 'The Thrid Script', van het duo Jo Berger Myhre en Ólafur Björn Ólafssson verscheen bij hetzelfde label, zegt veel. Want zo overdadig en divers als 'Skarbø Skulekorps' klinkt, zo subtiel en ingetogen klinkt 'Lanzarotte'. De titel is allesbehalve willekeurig gekozen. Het is het eiland waar Ólafsson de laatste keer samen was met zijn vriend, de IJslandse componist Jóhann Jóhanssen, die in 2018 onverwachts overleed. 'Grain Of Sand' is dienovereenkomstig doortrokken van melancholie, met zware basklanken van Myhre en ingetogen pianospel van Ólafsson. Die verstilde melancholie, soms dramatisch aangezet door piano en bas en aangevuld met boeiende elektronica, blijkt een constante. 'Atomised / All We’ve Got' vormt daar een mooi voorbeeld van. Mooi ook hoe dit stuk gaandeweg steeds ritmischer en dwingender wordt, tot de verstilling weer zijn intrede doet. In 'Both Worlds' klinkt de verlatenheid door, nog versterkt door de schrale trompetsolo van gastmusicus Eiríkur Orri Olafsson en de diepe, door elektronica mooi vervormde bassolo van Myhre. Ólafsson op drums staat centraal in het indrukwekkende 'Mimophant'. De duistere, zware slagen vallen prachtig samen met Myhre's sterk resonerende, kale basklanken. Een stuk pure postrock ontwikkelt zich hier. Het duister speelt ook een grote rol in 'Conjure Up The Past'. Donkere verschuivende klankwolken en een tikkend geluid, dat ervoor zorgt dat je van de spanning plakjes kunt snijden.

'Reveries And Revelations', het nieuwe soloalbum van bassist Mats Eilertsen, die we hier ook horen op gitaar, harmonium en keyboard, sluit qua sfeer aan bij 'Lanzarotte'. Eilertsen koos er bij de opnamen van dit album niet voor om alles alleen in te spelen. We horen in de diverse stukken gastbijdragen van de gitaristen Geir Sundstøl en Eivind Aarset, de percussionisten Per Oddvar Johansen en Thomas Strønen en trompettist Arve Henriksen. We beginnen met het stemmige 'Nightride', waarin de sfeer van verlate snelwegen goed wordt verklankt, gevolgd door het al even desolaat klinkende 'Tundra'. Voorbij schuivende klankclusters worden ons deel. Repeterende basklanken - het heeft wel wat weg van de muziek van Anton Dreyblatt - klinken in 'Endless'. Ze gaan vergezeld van sfeervolle klanken en hebben inderdaad iets tijdloos. 'Signal' breekt met deze contemplatieve lijn met een abstract klankspel, waarin de percussionisten centraal staan - alsof er met allerlei gereedschap wordt rondgesjouwd - terwijl we op de achtergrond donkere geluidstrillingen waarnemen. Ook 'Polynesia Pluck' is een abstract werkstuk, bestaande uit een groot scala aan 'geplukte klanken'. Tussen deze twee in klinkt het tonale 'Venus', maar met een zeer duistere ondertoon. Eilertsen onderneemt hier samen met Strønen een vruchtbare zoektocht naar de allerlaagste klanken. Met 'Hardanger' weet de bassist eveneens een gevoelige snaar te raken, maar het is hier vooral Sundstøl die opvalt met zijn zeer contemplatieve gitaarspel. Afsluiten doen we met 'Appreciate', waarin we naast Eilertsen Johansen en Henriksen horen, de laatste met ietwat schrille, zeer subtiele blaaspartijen.

De Hubro Labelnight vindt plaats op 31 oktober in LantarenVenster, Rotterdam. Er zijn optredens van Building Instrument, Bushman's Revenge en het Erlend Apneseth Trio.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 28.10.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.