Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Espen Eriksen Trio with Andy Sheppard - 'Perfectly Unhappy' (Rune Grammofon, 2018)

Het Espen Eriksen Trio, bestaande uit pianist Espen Eriksen, bassist Lars Tormod Jenset en drummer Andreas Bye, ontstond in 2007. In 2010 kwam het eerste album uit, 'You Had Me At Goodbye', waarna er nog twee volgden: 'What Took You So Long' in 2012 en 'Never Ending January' in 2015. Alle uitgebracht door Rune Grammofon. Met zijn minimalistische melodische aanpak heeft dit trio in het afgelopen decennium een zekere reputatie opgebouwd. Voor hun vierde album, met de prachtige titel 'Perfect Unhappy', vroeg het trio niemand minder dan saxofonist Andy Sheppard, een van Europa's belangrijkste saxofonisten, als versterking. Zelf zegt hij over de samenwerking: "I knew from the first time I heard the trio play that I would fit right in. I loved the melodic sense and vibe and was thrilled when I was invited to guest with the trio in London in 2016. Espen wrote a set of fantastic tunes for the recording session in Oslo. They played themselves and we had a ball recording, everything clicked and in two days we had made a very special album."

Zo'n uitspraak maakt natuurlijk nieuwsgierig. Maar Sheppard heeft een punt. Beluister de eerste noten van de opener 'Above The Horizon' en u weet genoeg. Eriksen legt hier een soepele melodie neer, ondersteund door een mooie diepe basklank van Jenset. Dan sluit Sheppard aan met een fluwelen klank, de melodie versterkend. Geen idee waar '1974' naar verwijst, maar het moet zijn naar een gebeurtenis die bij Eriksen een zekere weemoed wakker maakte, gezien de prachtige en zeer subtiele toonzetting in dit stuk. Koren op de molen van Sheppard, die hier heldere lijnen naast plaatst. Licht getormenteerd en ietwat gruizig klinkt Sheppard in het titelstuk, de melancholie verklankend. Mooi pianospel vinden we in 'Suburban Folk Song'. Een dansbare melodie bouwt Eriksen hier, waarin de Noorse volksmuziek doorklinkt. Overtuigend klinkt ook het innemende 'Revisted' en dan met name vanwege de wijze waarop piano en sax elkaar hier afwisselen.

Een hemelbestormend album is dit niet geworden, het experiment gaat dit kwartet niet aan, maar hier wordt wel fantastisch gemusiceerd, slag geleverd op detailniveau. Een album voor de late uurtjes, met of zonder glas wijn.

Klik hier om '1974' te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 24.6.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.