Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Een powerhouse

Branford Marsalis Quartet, zondag 17 maart 2019, TivoliVredenburg, Utrecht

Ik zag Branford Marsalis en zijn kwartet voor het laatst in het concertgebouw in juli 2017. De band tourde toen met Kurt Elling met het project Upward Spiral. Een van de bijzondere samenwerkingen die hij aanging. Het werd een mooi concert, maar eerlijk is eerlijk, hoe bijzonder het ook was, ik vond de zang van Elling toch vaak afleiden van de kracht van Marsalis.

Nu is er een nieuwe plaat en een nieuwe tour: 'The Secret Between The Shadow And The Soul'. Geen vocalen deze keer, slechts het kwartet met een zevental stukken: het pure echte werk dus. Wat een mooie verzameling composities van Revis (2), Calderazzo (2), Marsalis (1), Andrew Hill en Keith Jarrett. In een goed gevulde grote zaal van TivoliVredenburg opende het kwartet met 'Dance Of The Evil Toys'. Al snel viel op dat het viertal er zin in had, ze maakten grappen en grollen. En dat bleef zo, gedurende het hele concert was het speelplezier zichtbaar en voelbaar.

Alle leden zijn virtuoos op hun instrument en creëren een onvoorstelbare synergie. Pianist Joey Calderazzo speelt voortreffelijke solo's die uitblinken door creativiteit, maar is ook als begeleider inventief met mooie loopjes en interrupties. Bassist Eric Revis is van het kwartet degene die het minst op de voorgrond treedt, maar vergis je niet: ook hij draagt zijn steentje bij door verrassende timing, loopjes en uitzonderlijke afstemming met drummer Justin Faulkner en Calderazzo, die zijn piano ook regelmatig als ritme-instrument inzet, al dan niet met gedempte snaren.

Faulkner is een verhaal apart. De energie die deze drummer in de band gooit is overweldigend. Hij beheerst alle modi: zeer bescheiden met zijn brushes, maar full power als het nodig is. Ik weet niet of er een metertje ontwikkeld is om het aantal beats per minute te registreren, maar ik denk dat Faulkner wel eens wereldrecordhouder zou kunnen zijn. O ja, en dan was er nog ene Branford Marsalis, op tenor- en sopraansaxofoon. Zoals John Coltrane, een van Marsalis' inspiratiebronnen, nog immer tot de verbeelding spreekt, zo doet Marsalis dat nu. Het zou mij niet verbazen als Marsalis dezelfde status gaat bereiken. Het is ongekend hoe hij emotie uit zijn instrument weet te persen, of het nou op tenor- of sopraansax is. Luister naar zijn interpretatie van 'The Windup' van Keith Jarrett en het is duidelijk wat ik bedoel.

Het concert was een geweldige combinatie van nummers van de nieuwe plaat en een aantal interpretaties van jazzstandards, elk natuurlijk met een volstrekt eigen invulling, maar onmiskenbaar met een verwijzing naar de roots in New Orleans. Zo hoorden we respectvolle, maar volstrekt originele interpretaties van standards als 'On The Sunny Side Of The Street' en 'Mood Indigo'.

Een ovationeel staand applaus was het terechte slot van deze misschien wel legendarische avond, die helemaal niet meer kapot kon toen als toegift de band nog even los ging op 'It Don’t Mean A Thing, If It Ain’t Got That Swing'.

Concertfoto's: Johan Pape

Labels: ,

(Johan Pape, 25.3.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.