Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
zondag 16 maart 2025 |
||
|
![]() Simon Nabatov, Max Johnson & Michael Sarin- 'Free Reservoir' (Leo, 2017) Opname: 11 januari 2016 Simon Nabatov String Trio - 'Situations' (Leo, 2018) Opname: 21 november 2015 Akira Sakata, Simon Nabatov, Takashi Seo & Darren Moore - 'Not Seeing Is A Flower' (Leo, 2018) Pianist Simon Nabatov is van 1959 en zag in Moskou het levenslicht. Zijn vader was professioneel pianist en koordirigent, dus kreeg de jonge Nabatov de muziek met de paplepel ingegoten. Hij zat dan ook als driejarig jochie achter de toetsen, schreef op zijn zesde zijn eerste compositie en besloot na een concert van Duke Ellington in Moskou - we zijn dan inmiddels in 1971 beland - om jazzpianist te worden. In 1979 kreeg het gezin toestemming de Sovjet-Unie te verlaten; dat werd joden die naar Israël wilden vergund. Het gezin trok echter via Italië naar de VS, waar Nabatov van 1980 tot 1984 de befaamde Julliard School bezocht. Niet lang daarna, in 1989, toog Nabatov naar Keulen, waar hij nog steeds woont. Die persoonlijke geschiedenis, zijn wortels in de klassieke muziek via zijn vader en zijn duidelijke keuze in zijn vroege tienerjaren voor de jazz, vinden we terug in zijn muziek. Nabatovs muzikale wereld heeft van het begin af altijd in beide tradities gestaan, sterker nog, hij heeft beide tradities ontegenzeggelijk verrijkt. En met wie hij ook speelt, zijn stijl is altijd onmiskenbaar Nabatov. Beluister 'Free Reservoir' op het gelijknamige album en u weet wat ik bedoel. Met name in het tweede deel horen we zowel de erfenis van Béla Bartók als die van de free jazz in Nabatovs overrompelende, kleurrijke spel, hier groots begeleid door bassist Max Johnson en drummer Michael Sarin. Prachtig is ook het verstilde 'Slow Droplets', dat verrassend veel weg heeft van hedendaags gecomponeerde kamermuziek. Duistere, bijna mysterieuze basklanken van Johnson, geflankeerd door minimaal, maar zeer trefzeker notengebruik van Nabatov horen we hier. Sarin komt overtuigend aan bod met een fascinerende solo in 'Tap Dance Inferno', naast het spel van Nabatov dat hier inderdaad het ritme van een tapdans eeft. ![]() ![]() Labels: cd (Ben Taffijn, 7.3.19) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |