|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Cd'sChristy Doran - 'Undercurrent' (Intuition, 2018) Opname: 7 september 2017 Martial Solal - 'My One And Only Love' (Intuition, 2018) Opname: 17 november 2017 In 2015 begint het Duitse tijdschrift Jazzthing, samen met de WDR, Stadt Gütersloh en Challenge Records aan een serie huldes aan de musici die de Europese jazz mede vorm hebben gegeven. Dieter Glawischnig mag het project, dat 'European Jazz Legends' wordt gedoopt, aanvangen. Sindsdien volgden een dozijn legenden, waaronder Günter Baby Sommer, Miroslav Vitous, Fred Frith, Louis Sclavis, Alexander von Schlippenbach en Jasper van 't Hof. Vorig jaar verschenen de delen 14, gewijd aan Christy Doran en 15, Martial Solal. Tijd om dus weer eens bij deze serie stil te staan. Ieder album bestaat uit liveopnames, gemaakt in het theater van Gütsersloh. Zo ook die van het concert dat de Zwitsers-Ierse gitarist Doran verzorgde in september 2017 met zijn Sound Fountain Trio, dat bestaat sinds 2014 en waarin we ook bassist Franco Fontanarrosa en drummer Lukas Mantel aantreffen. Doran is reeds sinds de jaren 70 actief binnen de internationale jazz en heeft veel betekend voor de ontwikkeling van deze muziek in Zwitserland, onder andere door aan de wieg te staan van de jazzafdeling van het conservatorium van Luzern. Dat Doran eind jaren 70 hoge ogen gooide met de jazzrock-fusionband OM horen we in 'Undercurrent' onversneden terug. Opener 'You’d Never Know You Know' is gedrenkt in de blues, met opvallend vet spel van Fontanarrosa op elektrische bas en slepend spel van Mantel. In 'For The Kick Of It' horen we de fusie tussen jazz en rock voor het eerst. Een meeslepend, lekker fel stuk. Doran is echter bovenal een uitstekend gitarist. Vrije uitweidingen, zoals in het titelstuk 'Undercurrent', zijn er genoeg, maar echt abstract wordt het nergens. De melodie staat altijd voorop, maar de wijze waarop hij met zijn medemusici hier gestalte aan geeft is iedere keer weer verrassend. Juist dat toont zijn meesterschap. Een ander mooi voorbeeld is 'Leakin’', waarin Doran betoverende klanken aan zijn gitaar ontlokt tijdens een half melodieuze-half abstracte solo.  De Franse pianist Martial Solal maakte zijn debuut in 1963 op het jazzfestival van Newport met Paul Motian op drums en Teddy Kotick op bas. Het begin van een lange loopbaan, die inmiddels dus ruim een halve eeuw beslaat en waarin Solal met vele grote namen optrad in diverse settings, van duo's tot bigbands. Daarnaast is hij ook gekend als componist, onder andere van filmmuziek. In november 2017 trad hij in Gütersloh echter solo aan voor een recital met standards en eigen composities. Bij zijn debuut schreef Duke Ellington: 'Martial Solal has, in abundance, those indispensables of the musicians' craft: sensitivity, creativity and a prodigeous technique. Most of all, he sparkles with refreshment.' Welnu, deze hulde is nog even actueel als toen in 1963. Solal heeft niet veel nodig om een melodie neer te zetten, de herkenning bij de luisteraar op te roepen en evenmin om te swingen, zoals de medley met Duke Elington-stukken laat horen. Knap aan de eigen composities is dat ze eveneens klinken als standards. Neem het zeer melodische en breekbare 'Köln Duet', dat zich onmiddellijk vastzet in je hoofd. En dan zijn uitvoering van 'Body And Soul': de balans van de noten, de stiltes die hij precies op het juiste moment laat vallen en die de spanning verhogen, het fijne toucher, het is bijna té mooi. Of 'Night And Day', de klassieker van Cole Porter. De melodie staat hier recht overeind, maar de versieringen eromheen zijn al even de moeite waard. Twee prachtige monumenten wederom, die twee belangrijke musici weer eens in het zonnetje zetten. Op naar deel 16. Klik hier om te luisteren naar 'My One And Only Love'. Labels: cd (Ben Taffijn, 31.3.19) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
