Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Festival
Spannende muziek gemixt met mooie poëzie
Brokkenfestival, zondag 30 december 2018, Bimhuis, Amsterdam

Corrie van Binsbergen is er wederom in geslaagd een bijzondere mix van optredens aaneen te schakelen in de tiende editie van het Brokkenfestival. Als een rode draad liepen er muzikale sculptuurtjes, zoals hij ze zelf noemt, van Tom "Sammie" America (die we nog kennen van zijn band MAM) door het festival. Een drietal werd via een videoprojectie uitgeserveerd en één werd door America zelf op het podium verzorgd. Zo begon het festival met een compositie die hij baseerde op een interview met Renate Dorrestein: Als een wandelaar. Dit concept werkte heel goed, omdat het hele programma een geslaagde mix was van bijzondere improvisaties en spoken word.

Dit werd in de opening van Half Playstation 3.0 ook verder uitgewerkt door de voortreffelijke ritmesectie van Playstation aangevuld met Roosmarijn Tuenter op viool, Rogier Hornman op cello en Toto Wesselo en Luc Laport die overtuigend het spoken word voor het voetlicht brachten. 'Wat wil je later worden' was een van de stukken die uitgevoerd werden en wederom was de interactie tussen voortreffelijk improviserende topmuzikanten en gepassioneerd vertolkte teksten uniek te noemen. Er ontstond ter plekke een zichzelf versterkende synergie tussen deze kunstvormen.

Sanne Rambags, die een dag eerder nog op het Stranger Than Paranoia-festival een gedenkwaardige en adembenemende samenwerking was aangegaan met Capella Pratensis stond nu met haar project Under The Surface op het podium. Ondersteund door Joost Lijbaart op drums en percussie en Bram Stadhouders op gitaar ontstond er een gebalanceerde wisselwerking tussen het trio. De 25 minuten die het drietal gekregen had werden gevuld met delen uit het eerdergenoemde album. Geconcentreerd en ingetogen werd met veel subtiliteit een aantal soundscapes neergezet, die goed voelbaar maakten dat Rambags zich laat inspireren door de sereniteit van de Noorse natuur.

De performance van de Antwerpse stadsdichteres Maud Vanhauwaert samen met Albert van Veenendaal op geprepareerde piano en Alan Purves op percussie en allerlei dingen (!) pasten perfect in het programma. Ook hier weer verrassende effecten door spontane improvisaties en met passie gebrachte teksten, die op zichzelf al zeer de moeite waard zijn. Het drietal daagde elkaar uit, zweepte elkaar op en bracht het geheel aldus naar topniveau.

Na de pauze werd nog een sculptuur van America vertoond en trad hij ook zelf nog op met een geslaagde compositie. Het paste allemaal prachtig in elkaar deze middag.

Het slotakkoord was toebedeeld aan Indian Askin, een band die sinds 2015 in deze samenstelling speelt en al een flinke staat van dienst heeft op festivals en in het club circuit met nu-punk. De band leverde ook hier een mooie set af, hoewel een aantal mensen uit het publiek de zaal voortijdig verlieten. Ongetwijfeld bedoeld als een mooi groot en feestelijk slot van het festival viel het ook wel een beetje uit de toon bij de zorgvuldig opgebouwde lijn in het programma. En dat was jammer, niet in de laatste plaats voor de band zelf.

Al met al een bijzonder geslaagde editie van het Brokkenfestival. Gelukkig gaf Van Binsbergen zelf aan de komende jaren het festival te blijven organiseren. Zij noemde het in het programma 'een prikkelend feest der verkenning met een grote variëteit aan stijlen, contrasten, genres én leeftijden'. En dat was het ook!

Klik hier voor foto's van het Brokkenfestival door Johan Pape.

Labels:

(Johan Pape, 9.1.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.