Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Geen show maar degelijk vakwerk
Terence Blanchard feat. The E-collective, woensdag 14 november 2018, Bimhuis, Amsterdam

Het concert van Terence Blanchard & The E-Collective begon met een leeg podium en een geluidsopname. De band zette na opkomst het nummer 'Hannibal' in, een behoorlijk uitgesponnen versie met introductiesolo's van de bandleden. Uiteindelijk mondde dit uit in een funky groove. Het nummer is afkomstig van Blanchards recente album 'Live' (Blue Note), dat werd opgenomen in steden waar slachtoffers vielen in uit de hand gelopen conflicten tussen politieagenten en Afro-Amerikaanse burgers.

Op een of andere manier voelde je meteen dat Blanchard een verhalenverteller is en dat het niet gek is dat hij ook met enige regelmaat en met succes filmmuziek componeert, recent nog voor de aan te raden film 'BlacKkKlansman' [een absolute aanrader, RED]. De uitvoering van het concert was serieus, vakkundig en creatief. Het E-Collective functioneert als een goed geoliede machine waarin alle componenten een degelijke bijdragen leveren en elke muzikant ook een behoorlijk creatief element toevoegt aan het grotere geheel. Degelijk en geroutineerd klonk het en ik vroeg me op een bepaald moment af of er ook nog speelplezier was. De muzikanten leken soms een beetje overgeconcentreerd en in zichzelf gekeerd. Hoewel er muzikaal natuurlijk stevige interactie was, zag je dat niet altijd terug in wat zich op het podium afspeelde.

Pas na vier nummers, dus zo ongeveer na een uur, nam Blanchard de microfoon om zijn band te introduceren. Daarin bleek veel respect voor zijn bandleden en werd melding gemaakt van het plezier dat ze samen hebben in de projecten die ze samen doen. Op het podium was het enige speelplezier te zien in de interactie tussen drummer Oscar Seaton en bassist David Gunyard. Met name in de funky stukken zochten ze contact met elkaar en straalden plezier uit. Blanchard zelf kwam vermoeid en een beetje nors over, wat jammer was. Natuurlijk moet de muziek voor zichzelf spreken, maar een beetje leuk uitserveren kan wel wat toevoegen.

Het merendeel van de gespeelde stukken kwam van het eerdergenoemde 'Live'. Zo hoorden we naast 'Hannibal' onder andere ook 'KAOS', 'Unchanged' en 'Soldiers' voorbijkomen. Van een eerdere plaat 'Breathless' werd het titelnummer gespeeld. Zoals gezegd met grote concentratie en zorgvuldigheid. Door het gebruik van elektronica werd telkens een trefzekere sfeer neergezet en de muziek voelde als een soundtrack waarbij je vanzelf beelden oproept. Pianist Fabian Almazan zette echt schitterende improvisaties neer en liet zich gelden als een bijzonder veelzijdig musicus. Hetzelfde gold voor gitarist Charles Altura, die zich in een eigen wereld leek te bevinden. Blanchard had in de introductie verteld dat het contact met Altura via Facebook tot stand was gekomen en dat hij hem via Messenger had uitgenodigd voor samenwerking. Pas na een hele tijd had hij de positieve reactie 'Cool' ontvangen.

Het mooie concert werd afgesloten met een bijzondere toegift: het epische thema van 'BlacKkKlansman'. Even bekroop me het gevoel dat ik naar een film had zitten kijken die nog een tijd in je hoofd blijft zitten.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels:

(Johan Pape, 25.11.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.