Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Jukwaa - 'Cushion' (Smeraldina-Rima, 2018)
Opname: februari 2017

Na een titelloos album in eigen beheer in 2014, verscheen in 2015 Jukwaa's 'Harbringer Of Imminent Ruin' bij het Gentse El Negocito Records. Een stap die tevens de uitbreiding van trio naar kwintet betekende. Naast Thijs Troch op toetsen, Nils Vermeulen op bas en Sigfried Burroughs op drums hoorden we hier ook gitarist Jonas Van den Bossche en saxofonist Otto Kokke. Eerlijk is eerlijk, dat album smaakte naar meer. Maar nee, Troch, Vermeulen en Burroughs dachten er anders over. Want nu, drie jaar later, ligt er 'Cushion'. Jukwaa is wederom een kwintet, maar de bezetting is andermaal ingrijpend gewijzigd, Van den Bossche en Kokke zijn vervangen door een tweede ritmesectie, bestaande uit bassist Laurens Smet en drummer Elias Devoldere. Een pianotrio in het kwadraat dus.

Vier dagen trok het kwintet uit in de Gentse Bijloke om met elkaar te spelen, te discussiëren en uiteindelijk dit album op te nemen. Na het ingetogen en redelijk traditionele 'Feodorovna', waarin overigens de dubbele ritmesectie wel degelijk opvalt, horen we in 'Tatu' voor het eerst echt de meerwaarde van Jukwaa. Hier klinken alle vijf de instrumenten als slagwerk in een ietwat vreemde, stroeve ritmiek. Vleugjes Afrikaans, overgoten met Jukwaa-saus. De gestreken bas verrast vervolgens, zet het geheel op zijn kop en brengt op de valreep heel andere sferen binnen. Ook
'Yakhont' klinkt verrassend. In de verte heeft dit stuk iets oosters in het gebruik van de instrumentatie en de sfeer. Ook hier overheerst het percussieve, natuurlijk bij de beide drummers, maar ook bij de bassisten en zelfs bij Troch, die hier de binnenkant van zijn vleugel verkent. In 'Vekselberg' verkent het kwintet het begrip ritme op eensluidende wijze. Een dwingend, pregnant aanwezig ritme, als van een machine.

In 'Hen' gaat andermaal het roer om. Zo dwingend als het er in 'Vekselberg' aan toegaat, zo subtiel en vluchtig klinkt het hier. Strijkstokken worden langs bekkens gehaald - u kent het geluid dat hiermee gepaard gaat - en Troch slaat een enkele hoge noot aan. Langzaam groeit de compositie, neemt het geheel vorm aan. Het kwintet sluit af met 'Trellis', waarin het vooral lijkt te gaan om de samenhang tussen de klanken. De piano speelt hier met wonderlijke klankclusters een hoofdrol, terwijl de slagwerkers en de bassisten het effect op boeiende wijze versterken.

Jukwaa dus, benieuwd waar ze volgende keer weer mee komen.

Klik hier om naar een track van dit album te beluisteren: 'Tatu'.

Labels:

(Ben Taffijn, 22.10.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sunny Five - 'Candid'
Klik op de hoes om een track van dit album te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.